Li Mêrdînê komkujiyekê rû da, ku di encamê de li gel jin û zarokan 44 kesan jiyana xwe ji dest dan. Gava mirov vê komkujiyê dinirînin, hingî wêneyekî berê me dîtibû derdikeve pêşiya çavên me. Bila kes matmayî nemîne; Wêneyê derkeve pêşiya me, bi temamî wêneyekî Ergenekonê ye.
Gelo çima?
Divê şaş neyê fêm kirin, ku bi nîşandana gunehkariyê re em dixwazin hemû bûyerên li welatê me diqewimin bavêjin situyê Ergenekonê. Berovajî, nîşaneyên gelekî xurt li hole heye ku me ber bi nirxandineke bi vî rengî dibe. Her guhdarvar an jî temaşevanên hestiyar ên navgînên çapemeniyê dişopînin kêm-zêde di haya karên qirêj ên vê organîzasyonê de ne.
Di destpêka hemû karên qirêj û gemarî yên Ergenekonê de pîvanek heye. Ew pîvana Ergenekonê jî pîvana ‘Divê li dû şahid neyê hiştin’ e. Bi vê têgihiştinê, di gelek karên xwe yên qirêj de ji bo şahidan nehêle, delîl û şahid ji holê rakiriye. Di ser de gelek kadro û piyonên di karên xwe yên gemarî de bikar anîne, qetil kiriye. Gelek mînakên vê hene. A. Cem Ersever jî yek ji van mînakane. A.Cem Ersever yek ji damezrînerên JÎTEM’ê ye. Gelê me baş dizane, ka JÎTEM çiye û çi kiriye. Kesekî bi vî rengî jî, ji aliyê kesên ew bikar aniye ve hatiye kuştin. Rojnivîsên A.Cem Ersever û çeka wî bikar anî li gel bersûcên Ergenekonê derketin holê û ev rewşê jî vê yekê piştrast dike. Di roja îro de derket holê, ku gelek kesên mina A.Cem Ersever ji aliyê Ergenekonê ve hatiye kuştin.
Ya li vê derê derketiye holê, rê û rêbazên pêkanîna komkujî û kuştinên bi usûlê Ergenekonê ye. Ergenekon, gava karên xwe yên qirêj dike bi têgihiştina ‘eger li dû şahid neyê hiştin, hingî kiryarên kar jî wê ne diyar be’ tevdigere. Komkujiya li Mêrdînê jî bi vê têgihiştin û mejiyî hatiye kirin. Ji bo li dû ti şahidan nehêlin, çi zarok be çi jin be xwestin herkesên li wê derê bikujin.
Hin kesên ku ji vê bûyerê bi birîndarî filitîn, ev lîstika wan xera kirin. Li dû bûyerê şahid man. Eger tiştekî weha nebûya û herkes bimira, eşkere bû ku wê berpirsyariya vê bûyerê bavêtibûya situyê PKK’ê, herî kêm wê şik û gumanên bi vî rengî biafiranda. Di demên bihurî de ev yek hat kirin. Komkujiyên berî niha li dijî cerdevan û xizmên wan hatin kirin, xwestin malî PKK’ê bikin. Dîsa di sala 2006’an de, tevî ku kiryarên wê diyar bûn û berpirsyariya wê hilgirtibûn ser milê xwe jî, hewl dan komkujiya li Koşûyolû ya li Amedê bavêjin situyê PKK’ê. Ev yek jî, beriya hilbijartinên herêmî yên 29’ê Adarê ji aliyê çapemeniya Fetûllahî ya alîgirê AKP’ê ve hat kirin. Tevî ku îfadeyên yek ji kiryarên komkujiya Koşûyolûyê Astsûbay Hîkmet Topal ên li gel polêsan tê zanîn jî, ev yek hat kirin. Têgihiştineke ku bûyereke ewçend zelal û eşkere malî PKK’ê dike, eşkere ye ku wê komkujiya li Mêrdînê yekser malî PKK’ê bikira.
Ji ber ku gundê lê komkujî hat kirin cerdevan bû û gundê berî herkesî li wê herêmê cerdevanî qebûl kiriye, vê rewşê hîn bêtir derfet dida, propagandayeke reşkirinê. Mayîna şahidan a li dû komkujiyê, pêşî li propagandayeke reşkirinê girtiye.
Hin daneyên din hene, ku nîşan didin komkujiya li Mêrdînê bi usûlê Ergenekonê ye. Xwediyê rastîn ê gundê lê komkujî hat kirin gelê Asûrî-Suryanî ye. Gelê Asûrî-Suryanî di encama zextên dewlet-mêtîngeriyê gundê xwe terikandine. Di heman pêvajoyê de, bi hezaran gund bi vî rengî hatin valakirin. Gundên hatin valakirin jî ji aliyê dewletê ve ji cerdevanan re hatin dayîn. Ji xwe dûre derket hole, ku ev gundên mijara gotinê çawa ji aliyê Ergenekonê ve hatine bikaranîn. Di nîqaşên li ser doza Ergenekonê de tên gotin, ku ji bo çareserkirina krîza aboriyê ya salên 1993 û 1994’an, hukûmeta wê demê karê qeçaxçitiya narkotîkê kiriye û xwestiye bi vî rengî pêşî li krîzê bigire. Ev rastiyeke tê zanîn e. Çapemeniya azad-alternatîf gelek caran ev rastî anî zimên. Lewma ev navgînên çapemeniyê ji aliyê dewletê ve hatin cezakirin.
Piştî ku komkujî hat kirin gotûbêjan destpê kir, ku li gundê lê komkujî rû daye, Haşhaş dihat çandin û li ser parvekirina hatineyê ji vê narkotîkê, dijminahiyê rû daye. Hebûna qereqolê ya du kilometre nêzî gund jî nîşan dide, ka çandina haşhaşê û trafîka narkotîkê çawa tê rêvebirin û rola JÎTEM’ê ku li Kurdistanê Ergenekonê temsîl dike, bi çi rengî ye.
Her weha divê neyê jibîrkirin; hêza ku cerdevanan li Kurdistanê ji bo şerê qirêj û taybet bi rêxistin dike û li gorî wê perwerde û amade dike, Ergenekon bi xwe ye. Cerdevanan jî, bi vê perwerdeya stendiye û çekên ji wan re hatiye dayîn, ev komkujî kirine. Ev hemû rastî nîşan didin, ku komkujiya li Mêrdînê rû daye, bi usûla Ergenekonê ye. Lewma, berpirsyarê vê komkujiyê şerê taybet-qirêj e û hêzên vê yekê li welatê me bicih tîne û Ergenekon e. Divê ev rastî bi ti awayî neyê berovajîkirin.
Ev komkujî pêwendiya xwe bi ti awayî bi kevneşopî û toreyê Kurdan re nîne. Di kevneşopî û toreyên Kurdan de kuştina jin û zarokan tineye. Ev komkujî, ji ber kevneşopî û toreyên Kurdan rû nedaye. Bi temamî ji ber berjewendiyên qirêj pêk hatiye. Di şert û mercên rewşeke nû ya civakî ya Kurd de, ku Têkoşîna Azadî û Demokrasiyê afirandiye, Kurd bi ti awayî rê nade hovîtiyeke bi vî rengî. Li welatê me, ku dozên xwînî yên sedan salan çareser dibe, gelê me destûrê nade vê yekê.
Komkujiyên bi vî rengî, mîna ku li Mêrdînê hat dîtin bi tenê dikare lîstika şerê qirêj-taybet rû bide. Li dervehiştina Parlamenterên DTP’yî yên ji bo lêkolînkirina komkujiya li Mêrdînê avakirina komîsyonekê pêşniyar kiribûn, bersivdayîna bi girtin, operasyon û provokasyonanan a li gavên ji bo çareseriya demokratîk û aştiyane û rûdana vê komkujiyê, vê nirxandinê piştrast dike.
CEMÎL BAYIK
- Ayrıntılar
Em ber bi gir ve diçûn. Ji ber ku min dizanibû wê hevalê Serdar çi bibêje. Hevalê Serdar “Heval min tu pir bi xwe re westand, min li vir bihêle û xwe bigihîne hevalan” Li ser vê yekê min mijara birîndariyê guharte. Ha kêmek ma, vaye heval li vî çeperên pêş in. Li ser vê yekê hevalê Serdar serê xwe rakir û temaşe kir. Piştî ku çavên wî bi hevalan ket, bişirîneke nerm bi ser rûyê wî de hat. Vê yekê jî kêmekî êşa birîna wî pê da jibîrkirin.Belê.. Bi qasî çil gavek mabû ku em xwe bigihînin hevalan. Min bang kir. Piştî çavên hevalan bi me ket yekser hevalekî xwe ji çeperê avêt û ber bi me ve beziya û piştî bi çend gavan xwe gihande me û pirsa me kir. Ew heval hevalê Qendîl bû. Ew bixwe ji başûrê mezin bû. Ew ji herêma Garê ji gundê Kafya bû. Hevalekî li ser xwe bû û ev çend sal bû di nav gerîla de bû. Ew fermandarê mangê bû. Di zarokatiya xwe de gelek di zirûfên zehmet de jiyan kiribû. Êşên gelê başûrê mezin, gelê me yê di Engal û Helepçeyê kişandibû. Wî jî tevgera PKK’ê weke xelasiya gelê kurd dîtibû. Ev du sal bû di nava yekîneya bi tevger de cî digirt. Ji aliyekî din ve rengekî cuda dida yekîneya me.
Piştî ku hevalê Qendîl li birîna hevalê Serdar nihêrt;
- Hevalê Erdal, ka çeka hevalê Serdar bigire, ez ê wî bidim pişta xwe, da ku em zû biçin.
Min vê carê ji hevalê Serdar re got, qe nebe vê carê çeka xwe bide. Zêde serhişkî neke. Jixwe em gihîştin hevalan, kêmek ma. Min çeka wî ya Hungarî ji dest wî girt. Hevalê Qendîl jî ew da pişta xwe, heçkû dayîkeke penaber kurê wê li pişta wê be. Ewqasî dîmeneke xemgîn bû. Bi vî halî, me xwe gihande cihê hevalan. Piştî ku em gihîştin hevalan, hevala Nûjîn bi bez hate cem me.
Hevala Nûjîn keçike pir delal bû. Rûyê wê girover û bi parçeyek şûtikeke leşkerî porê xwe yê xelek girê dabû. Bejna wê tijî bû, lê dema ku tevdigeriya gelek sivik bû. Bi xwe ji Şirnexê ji gundê Xirbikê Bestê bû. Gundê wan jî li kêleka Mêrgumara herêma Bestayê bû. Ew jî pir ji kevn de tevlî refên gerîla bûbû. Herî dawî jî ji Dibistana Navendî ya Partiyê li Sûriyê, ji seha serokatiyê hatibû. Mirov hêza wê ya ku ji cem serokatî girtibû, di her nêzîkbûn û tevgerên wê de didît. Erka wê fermandara taximê bû. Di dibistana navendî de, di ewlekariya serokatî de peywir girtibû. Dema hatibû jî pir bi hêvî hatibû û li ser daxwaza xwe derbasî Eyaleta Botanê bûbû.
Dema hevala Nûjîn gihîşte me, bêyî ku tu tatêlek çêbike bi xwînsarî pirsa rewşa heyî kir û got;
- Ma birîna heval giran e?
- Na na heval, zêde giran nîn e, lê pêwîst dike ku em hevalê Serdar ji vir dûr bixînin.
- Temam e heval. Jixwe em rewşê ji nêz ve dişopînin. Rewş her ku diçe giran dibe. Pêwîst e hindekî em hişyar bin. Bila hevalê Serdar bêhna xwe veke. Em ê wî derbasî milê pişt bikin. Ew der ewle ye. Lewra em hindekî destê xwe sivik bikin. Çi dibe, çi nabe. Her kêlî dibe ku giraniya şer bikeve ser vê derê. Loma bi lez birîna heval baş girê bidin. Ez ê vegerim çeperê nav hevalan. Ez li wir bim wê baştir be. Temam e. Hevalê Qendîl û hevalê Erdal, piştî ku we heval bir milê din, vegerin vir. Em ê çeperê xwe û ji nû ve sererastkirina peywirên xwe ji ber çavan re derbas bikin. Hadê çavên min, lez bikin!
Hevala Nûjîn, bi gotina xwe ya “hadê çavên min” weke bayekê ji cem me çû. Gotinên hevala Nûjîn gelek bandor li me kiribû. Cara yekem bû ku min didît hevalek keç wisa xwezayî nêzîk dibû. Bi taybetî di rewşeke wisa ku tev şer û hemû dengê teqîn û vizeviza fîşekan.
Belê, heta niha hemû hişyarî teqîn û qîran, lê gotinên Nûjîn rewşeke şer û rastiya şer. Heta niha pêvojoya ku me jiyan kir, hemû tevzînokên sar bi ser laşê min de diçûn û dihatin. Perdeyên dilê min ev du roj bû weke pêlên deryayê geh bilind dibûn geh nizm dibûn. Me mirin bi çavên xwe dît, di nava mirin û jiyanê de me sêkerat kirin. Lê nebû qismet em bibin mêvanê axa sar a dayîmî. Gotinên hevala Nûjîn gelek ji van hestên qerisî avêtin aliyekê. Ne tenê gotinên wê, sekna wê jî tev de yê fermandareke jin a serwext bû. Di hundirê min de baweriyeke mezin da çêkirin....
Wê bidome...
Erdal Dêrik
- Ayrıntılar
Piştî ku KCK’ê hetanî 1’ê Hezîranê biryara bêçalakbûnê girt û ji hêla me ve jî ev derbasî pratîkê bû, hinek derdor ji vê tengezar dibin û hewl didin provakasyonan li dar bixin. Li gorî daxuyaniya me ya HPG-BÎM’ê ya 11’ê gulana 2009’an dide nîşandan ku, hinek derdor ji bona ku vê pêvajoyê vala derbixînin, hewl didin hinek bûyeran bikin û bixin stûyê hêzên me yên HPG’ê.
Encax ji ber ku ev hewldanên wan deşîfre bûn, negihîştine armancên xwe. Bi vê bûyerê re ne ji nêzîk ve ne ji dûr ve tu têkiliya me bi vê bûyerê re nîn e. Em wekî HPG bang dikin ku divê li hember van provakasyonan hişyarî hebe û her kes bi pejinkarî tevbigere.
Em ê ji niha û şûn ve jî bi hesasiyetiyeke mezin nêzîkî biryara KCK’ê ya ku pêvajoya bêçalakbûnê dabû destpêkirin bibin.
Fermandariya Biryargeha Navendî ya HPG’ê
11 Gulan 2009
- Ayrıntılar
1 – Di 5’ê gulana 2009’an de tê angaştkirin ku li Şîrvana ku navçeya Sêrtê ye hêzên gerîlayên me yekîneyeke Tevgerên Taybet ên Leşkeran gulebaran kiriye û di encamê de leşkerek miriye. Bi vê bûyerê re tu têkiliya hêzên gerîlayên me nîn e.
2 – Di 10’ê gulana 2009’an de li gundê Heranê ku girêdayê Rûbarokê ye, ji hêla leşkerên artêşa dagirker a tirk ve di encama gulebarankirinê de keçikek birîndar bûye.
3 – Di 9’ê gulana 2009’an de li hember cahşên ku ewlekariya qereqola Kelatê digirin, tîmên taybet ên artêşa dagirker a tirk bi armanca êrîşê xweberdane girê ku cahş lêne. Piştî ku cahş tîmên taybet ferq dikin, ji bona ku pevçûnek neyê jiyandin dev ji gir berdane.
11 Gulan 2009
- Ayrıntılar
Vê yekê hem ji derdorên dewletê, hem jî ji PKK’ê, hem jî ji derdorên kurd. Di vê mijarê de li gorî pêwîstiya berpirsyariyên min, pakêta min a çareseriyê heye. Ez li ser dixebitim. Ger ku hetanî serê hezîranê ku nûnerek hikûmetê yanî yê dewletê were, ez dikarin daxuyînim. Di vê mijarê de min peyamên Salîm Dervîşoglu, Hûseyîn Kivrikoglu, Karadayı, Îlter Tûrkmen ên di çapemeniyê de cî girtine xwendin, ew mirovên bi aqil in, bi aqilmendî diaxivin. Fêm kirine ku pêwîst e pirsgirêka kurd hewaleyî derve neyê kirin û em di nav xwe de çareser bikin. Ez jî wisa difikirim. Pêwîst e ku em pirsgirêka kurd di nav xwe de çareser bikin. Ya rast ev e.
Ger ku hikûmet hetanî 1’ê Hezîranê riyeke wisa ya diyalogê veneke, ez ê li vir îlan bikim. Ez ê li vir ji rayagiştî re rapor bidim. Ji ber ku ez di nav de me dizanim. Ez vê ji ber pêwîstiyên berpirsyariyên xwe dikim. PKK hetanî 1’ê Hezîranê dem daye! Ez wan fêm dikim. Mîna ku di hevpeyvîna Hasan Cemal de hatiye weşandin, Cemal bahsa vanan dike. Ez PKK’ê dizanim, hêza wan heye. Ger ku hetanî 1’ê Hezîranê diyalog destpê neke, wê di PKK’ê de sê tişt bi pêş bikevin. Yekemîn parastina pasîf –jixwe rewşa niha ev e- Mesela, li Cudî didin pey wan, ew jî hewl didin xwe veşêrin. Duyemîn parastina çalak, ev jî şerê gerîla yê çalak e. Yanî çalakiyên bi plan û bi pergal di PKK’ê de parastina çalak e. Di parastina çalak de derbasbûna rewşa êrîşê heye. Sêyemîn berxwedaniya topyekûn e. Ku mîna îro li hember DTP girtin û çewsandin derê asta herî jor, di vê rewşê de wê berxwedaniya topyekûn bi pêş bikeve.
CHP û MHP nûnerên siyasî yên Ergenekonê ne. AKP di mijara çareseriyê de tu tiştek nekiriye, nake jî, hewl dide roja xwe xelas bike. Di çavên min de AKP, ne tu tiştek e, siyaseta rojane dike û di polê(sınıf) de dimîne. Pirsgirêka kurd wisa ne pirsgirêkeke bi siyaseta rojane bê çareserkirin. Ger ku AKP hetanî 1’ê Hezîranê riyeke diyalog û çareseriyê veneke, ez ê bêjin Ergenekonê li ciyek din negerin, Ergenekon bi xwe AKP’ye. Ji sala 2002’yan pê de di mijara çareseriya pirsgirêka kurd de AKP mijûl dike û tiştek nake. Ez ji vir careke din bang li hikûmetê dikim, divê riya diyalog û çareseriyê bikaribe veke. Ji 1’ê Hezîranê pê de ji dilopek xwîna ku birêje ez ne berpirs im, wê AKP berpirs be. Di bûyera li Licê de 9 leşker, leşkerek jî li ciyek din bi tevahî deh leşker mirine. Ve kontrolkirin ne hêsan e. Ehmed Turk jî bi tena serê xwe nikare kontrol bike. Murat Karayilan jî nikare ji Qendîlê kontrol bike. Ez bi vê rewşa xwe, bi vê asûna(konum) xwe nikarim tam bikim, tu kes tam nikare bike. Di PKK’ê de komên otonom hene. Ku çareseriya demokratîk nebe, di mijara parastina xwe de wê ev sazbûn çi dizanin wê bikin. Wê çend PKK derên, hûn ê nikaribin tiştek bikin.
*Beşek ji hevdîtina Rêber Apo ya 6’ê gulana 2009’an
- Ayrıntılar
Di 8’ê gulana 2009’an de li Çiyayê Gabarê saet di navbera 05:00-07:00’an de ji hêla artêşa dagirker a tirk ve operasyon li dar ketiye û di vê operasyonê de ji hêla balafirên şer ên dijmin ve qad hatiye bombebarînkirin.
8 Gulan 2009
- Ayrıntılar
Di 6’ê avrêla 2009’an de ji hêla balafirên şer ên artêşa tirk ve li hember qada Zapê ku li Qadên Parastina Medyayê ye bi roj saet di navbera 12:30-13:00’an de êrîşeke hewayî hatiye li dar xistin.
7 Avrêl 2009
- Ayrıntılar
Li gundê Çilkanî çil kanî ziwa bûn, pê re jî dilê çil milyon kurdî şewitî.
Cahşîtiya li Kurdistanê birîneke kûr a dîroka kambax e û dev ji me bernade.
Ev bi dehan salana ye ku deleta dagirker a tirk li Kurdistanê bi saya vê sazûmana cahşîtiyê xwe li piyan dihêle. Şerê xwe yê qirêj û parastina xwe bi cahşan dike.
Niha jî piştî komkujiya hovane ya li gundê Çilkaniya Şemrexê, ev sazûmana cahşîtiyê, careke din dilê me kurdan dişewitîne. Dijminên gelê kurd vê sazûmanê ne tenê li bakurê Kurdistanê, li her çar parçeyên Kurdistanê belav kiriye. Li hember vê bi milyonan kurdê birûmet nokertiya dijmin qebûl nekirin û dijmin çar hezar gund şewitand, bi hezaran qetl kir û bi milyonan gelê me koçî metrepolan bûn. Dijmin bi vê jî nema, li bajar û metrepolan jî bi pişavtin û bi birçîbûnê terbiyekirinê, bênavber êrîş bir ser gelê me.
Cahşîtî, di vê bahara rengîn de li Kurdistanê çil û çar kanî ziwa kir li Çilkaniyê.
Di serî de yên vê sazûmanê bi cî kirine, eşîrên xwefirotî ne û li Kurdistanê kîjan hêz desthilat be xwe didin aliyên wan. Ev taybetiyeke qereqterê van derdora ne. Serekeşîr li ser navê hemû endamên eşîra xwe bi desthilatan re bazariya xwefirotinê dikin.
Bi derketina PKK’ê re, me destpêkê li deverên mîna Cirnê Reş û Siwerekê eşîrtiya noker, eşîrtiya xwefirot hedef girt û ev li hemû deverên bakurê Kurdistanê belav bû. Her çiqas bi têkoşîna çekdarî ya Tevgera Azadiyê re sazûmana eşîrtiyê bi piranî hate belavkirin jî, lê gelek eşîr xwe bi tevahî dijmin re kirin yek û bûn seyên ber derê dijmin. Wekî mîna mala bûcakan, Tahîr Adiyamanan, Kamîl Atakan, pêşengiya vê nokertî û cahşîtiyê dikin. Ev sazûman ji van derdoran re bûye deriyê nan û nanê xwe ji xwîna gelê xwe derdixin.
Ji bilî van derdoran bi piranî kurd ji neçarî cahşîtiyê qebûl kirine û gelek ji wan jî heta ji dest wan tê jî, li hember gel rêzdar in û bi gerîlayan re nakevin şeran.
Li hember vê seridîna kurdên kevn, kurdên kole, kurdên ku hêviya wan ji jiyaneke azad nemane, her ku cahşîtî dikin, pê re jî dikevin psîkolojiya mîna ku xwediyê vê dewletê ew in, adalet ew in, hêz ew in, bêyî ku rojek wê ji wan hesap bê pirsîn, hov dibin û har dibin.
Di tevahiya têkoşîna me de, cahşîtî û nokertiya li Kurdistanê bûye sedema bi hezaran hevalên me û pê re gelê me di warê madî û manewî de gelek zirar bibînin.
Bifikirin, bi dehan hezaran kes hene û vanan tev bi çek in. Her diçe ji civakê dûr dimînin. Di nav dinyaya xwe ya tirs, mirin, kuştin û bêpêşeroj de, ji civakîbûnê dûr dikevin û her diçin ber bi prîmatbûnê yanî ber bi heywanbûnê ve diçin. Lewra her ku ji civakê dûr dikevin, pê re jî ji ehlaq û felsefeyê jî dûr dikevin û tenê jiyana wan gundê wan û ew efendiyên wan ên dagirker in. Ev jî dike ku mîna heywanan êrîş bibin derdora xwe. Piştî demekê exlaq û rehm tune dibe di nav wan de.
Vaye bûyera li gundê Çilkanî jî ji hêla komek heywanên wisa ve pêk hatiye. Ji ber ku her tişt ji wan re rewa ye, wisa difikirin ku wê dinya her wisa bizivire. Ma bi dehan kesan mervên xwe jî bikujin jî wê çi bibe?
Dijmin dibêje nakokiyên te hebin, mirovên te bin jî, kerem bike bikuje. Ez têkildar nabim. Ez ê te biparêzim, bi şertê ku kes nefilite. Dijmin li gorî xwe hesap dike ku, wê kurd kurdan bikuje, ji ber ku ji bona wan “kurdê baş yê kuştî ye” û wê di ser de jî bigotana PKK kiriye, vaye vanan bangên diyalog û aştiyê dikin û lê sivîlan dikujin.
Niha jî ji bona vê bêbextî, vê ketîbûnê, vê alçaxbûna xwe bincil bikin, bi toreyan bi dozên xwînê ve girê didin. Hemû çapemeniya mehmedok, çarşef bi çarşef meseleyê bi toreyan ve girê didin.
Lê bila ev baş bê zanîn, ne kurd hov in û ne jî meseleyên tor û dozên xwînê tenê di nav kurdan de heye. Bûyerên wisa li Tirkiyê deh qat zêdetir tên jiyandin, lê digel vê bi van propagandayan dixwazin kurdan hov nîşan bidin. Di nav kurdan de tore hebe jî, lê di çanda kurdan de tu carî kuştina jinan nîn e, kuştina zarokan nîn e, hele hele li ser nimêjê kuştina mirovan qet nîn e. Encax û encax alçaxiyek wisa, ji hêla ew dijminê qehpe ve û seyên wan ve bê kirin.
Êdî dem hatiye ku ev sazûman hilweşe. Cahşîtî deqeke reş e. Ev deq wê ji bav û kalan derbasî zarokan bibe û wê tu carî ji eniya wan neçe. Çiqas zûtir ji vê riya bêrûmet veger çêbe, wê gelê kurd wan efû bike.
Ku ev nebe jî, wê gelê kurd tu carî van derdorên ku cahşîtiyê dikin, efû neke. Ne em efû dikin û ne jî dîrok.
Rûbar Andok
- Ayrıntılar
Di 30’yê avrêla 2009’an de ji hêla balafirên şer ên artêşa dagirker a tirk ve li hember qadên Mawata û Basya êrîşeke hewayî hatibû li dar xistin. Di vê êrîşê de du gerîlayên me yên ku birîndar bûbûn, digel hemû hewldanên me gihîştine şehadetê.
Der barê hevalên me yên şehîd de;
 | SERDAR MAZLUM HUSEYÎN BÎLÎR 1984 / ÊLIH EDÎBE KEMAL 1999 MAWA |
 | BAGER BAGOK UGUR KARABOGA 1984 / WAN ZULFÎNAZ CEMŞÎT 2002 BAŞÛR |
- Ayrıntılar
1 – Di 2’yê gulana 2009’an de piştî danê nîvroj ji hêla artêşa dagirker a tirk ve li hember qada Girê Helîz ku bi ser herêma Bestayê ve girêdayî operasyonek hatiye destpêkirin û heman rojê bi paş ve vekişiyaye.
2 – Di 1’ê gulana 2009’an de ji hêla artêşa dagirker a tirk ve li hember qada Kursê Keça ku girêdayî Çiyayê Cudî ye operasyonek hatiye destpêkirin û operasyona navborî hê jî didome. Der barê operasyonê de em ê piştre rayagiştî agahdar bikin.
- Ayrıntılar