Ji çapemenî û raya giştî re!
1. Di çarçoveya meşa çareseriya demokratîk komên gerîla yên ji eyaletên Çewlik, Amed û Garzanê ketine rê, xwe gihandine Herêmên Parastinê yên Medyayê
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
Di roja 21’ê Hezîranê di navbera demjimêrên 17:00-20:00’an de li dijî bejahiya navçeya Çelê ya Colemêrgê herêmên Gir û Geliyê Guvenlikê, geliyê Erbîş, girê Şehîd Karwan, Talisa, Girê Bayrakê, Kepê Mirîşka û Girê Hakan ji aliyê artêşa dagirker a Tirk bi topên obîs û hawana hatiye topbaran kirin.
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
Em weke hêzên HPG’ê Meşa Rizgariya Demokratîk ku me daye destpêkirin, li rexmî hemû zor û zehmetiyan bi biryarbûnekî mezin didome. Di vê çarçoveyê de komek din jî a gêrîlayên me gihan Herêmên Parastina Medyayê.
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
1. Ji 19'ê Hezîranê û pê ve balafirên şer ên artêşa Tirk a dagirker sê rojan li ser herêma Kato Jîrka ya Şirnexê firiyane.
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
1. Îro danê sibê saet di navbera 10.15 û 11.00 de, balafirên şer ên artêşa dagirker a Tirk, li ser qadên Heftanîn, Metîna, Zap, Avaşîn, Basya, Qendîl, Gare û Xakurkê yên Herêmên Parastinê yên Medyayê firiyane.
- Ayrıntılar
Nivîsên borî de me nerînên xwe hem li ser hişmendiya avakirina rizgariya demokratîk û hem jî di derbarê avakirina rizgariya demokratîk de milê rexistin kirinê de anîbûn ser zimên. Vê nivîsa xwe de em dixwazin di avakirina rizgariya demokratik de ser çalakbûyîn û çalaki lidarxistinê de bisekinin.
Dema me hişmendiya xwe dirust kir û xwe hinekî çêkir. Dîsa li gorî hişmendiya rast jî ku me xwe rexistinkir şûndatir, pêwîste em derbasî pratîk kirinê bibin. Ango pewîste em têkevin nava çalakiyan. Ji bo kû em têkevin nava çalakiyan de jî pêwîste em bixwe çalak bibin.
Hişmendiya avakirina rizgariya demokratik di serî de xwe gihîştina çanda netewa demokratik e. Bi vanve girêdayî, li hemberî hemû avahiyên dagirkerî û mêtîngerîyê ku mirovan bê deng dikin sekinandine. Dîsa baweriya kû em karibin li hemberî tevahî zordestan bi sekinin xwe de çekirine. Kêleka van tespîtên bîrdozî, yek jî nezîkbûnên ku vana derbasî jiyanê bike pêwîste. Da ku em karibin li hemberî serdestiyê bi sekinin û serê xwe li ber zordestî netewînin, xwe rexistinkirin pir girîng bû. Yek bi yek û cihê ku em lê dijîn em karibin her kesî bi hestiyariyeke pir bilind bînin ba hev û rexistin bikin. Hêz bidinê. Ew enerjiya nava wan de derbixin holê.
Ev herdû xebatên bingehîn çêbûn şûnda êdî dem dema çalak bûyînêye. Dem dema ketina nava liv û lebatê ye. Dem dema ketina nav tevgerê ye. Ango dem dema çalaki derxistinê ye.
Niha li Kurdistan’ê hemû cîh û war, cîh û warên çalakî derxistinê ne.
Wekî nimûne; îro li Kurdistanê dewleta tirk li gelek cîh ango qereqol tên çêkirin. Çawa ku gelê me îro li hember van tiştên bikirêt di sekine, pêwîste ciwanên Kurd hîna dijwartir li dijî der bikevin.
Dîsa îro li Kurdistanê dewleta tirk li gelek cihan bendavan çêdike. Ev bendavana di serî de hemû mîrasên gelê me di bin avan de dihêlin. Dîsa erdînîgariy Kurdistanê xira dikin. Jîngeha Kurdistanê bi van bendavan serû bin dikin. Her wiha gelek ji mirovên me xizan dihêlin û neçarê koçberiyê dikin.
Mijarekê din ya çalakiyan ve ku em pir tund li hember bisekinin jî, xebatên dewletê yê ku bin navê çêkirina karxane, dibistan û hwd. de birîna dar û daristanên mene.
Dîsa mijarekê pir girîng jî dema hêzên ewlekariya dewleta tirk hember ciwanên me dest dirêjî dike derdikeve holê. Pêwîste em yek carekê jî rênedin hêzên dewleta tirk da ku bi karibin êrîşê ciwanên me bikin. Dema polîsê dewleta tirk êrîş bike pêwîste em hezar cîh de bersiv bidin.
Yek erka ku dikeve ser milên me jî ewe ku em gelê xwe her dem bi parêzin. Ev jî tê wê wateyê ku em her dem amadekirî bin.
Bêguman gelek kar û xebatên ku em bikin hene. Lê belê wekî me gelek carî dûbare anî ser ziman pêwîste em ewilî xwe bigirin dest, piştra rêxistinkirina xwe, pê rejî kar û barê ku em bikin bigirin dest. Kêm û kurtiyên xwe ji holê rakin, xwe temam bikin û derbasî nav kar û xebatan bibin. Demê em wisa ango welê bikin emê karibin kêm jî be bidemê re bibin bersiv. Dawî
QASİM ENGÎN
- Ayrıntılar
Rêber APO û tevgera azadiya Kurdistanê di Rojhilata Navîn de rewşeke welê derxistine holê ku, êdî tu kes û hêz nikare pêşiya çemê şoreşgerane ya gelan bixetimîne.
Ev rewşeke nû ye! Ji berku herkesî heta niha li meydana Rojhilata Navîn pir serbest hespê xwe dibezandin û tu kesî jî ji mirîşka wan re nedigot kiş! Mirovên vê cografyayê jî welê hatibûn hînkirin. Wekî qedere ku tu kesê nikaribe jê bireve…
Li hember vê rewşê tu bertek û nerazîbûn nedihat nîşandan. Ji berku tu pêşengiyek û bîrdoziyeke gel li dorê kombibe tinebû. Di nava gelên Rojhilata Navîn de gotinek heye, dibêjin ku “xwedê kesî bê serî neke”. Pirî caran ev gotin ji bo desthiladar û dewletê hêjayî hatiye dîtin. Lê belê a niha Rêber Abdûllah Ocalan di serî de ji bo Kurd û Kurdistan, piştre jî ji bo hemû herêma me bûye “serî” bûye bîrdozîû bûye pêşengê çalakiyan. Dost û neyar herkes pê dizane ku ev welê ye.
Gel li hemû parzemîn(kita) û cografyayan li hemberî desthiladariyêêdî hatine asta teqînê. Hema li ber hinceta digerin ku biteqin. Li misir, Lîbya, urdun, lubnan û sûrî tiştên qewimîn û diqewimin hîn di hafiza me de ye. Piştî demeke dirêj bi girse û derdoreke mezin ya rengrengî li tirkiyê jî berteke ke cidî xwe raber dike. Ev 13 rojin li Stenbol’ê ji bo “Parqa Gezî”yê neyê xerakirin bi hezaran însan rabûn ser piyan. Heta em bibêjin netewperestên Kemalîst bile ji vê berxwedanê bandorbûn û xwestin ku li ser vê raperînê propaganda xwe bikin.
Çima ev berxwedan ewqas mezin bû? Çima însanên ku yek keliyê jî mirin di quncikekî mêjiyê xwe re derbasnedikirin canê xwe kirin qurban? Ji ber ku Rêber APO di vê serdemê de genetîka Tirkiyê guherandiye. Ev mijareke bê nîqaşe. Hema bêje her kesekî demokrat, welatparêz û şoreşger ku ji pêşengiyeke di cihde re wekî avê tibûn, xwe di Rêber APO de dibînin. Ev sedî 99 welê ye. Dibe ku niha gelek hevalbendên me vê raperînê piçûk jî dibînin! Dibe ku yên li wê derê 24 saetan di nava çalakiyê dene naecibînin û wekî entel û filan û bêvan jî binavdikin! Em çima vê dibêjin? Ji ber ku ciwanên şoreşger û welatparêz di asteke pir lewaz de di nava vê rewşê de cihê xwe digirin. Heta em bêjin tu şopa wan di nava çalakiyan de nîne! Gelo ciwanên şoreşger xwe li hemberî hemû pirsgrêk û hesasiyetên civakê berpirsiyar nabînin? Gelo tiştên ku herkes li ser dibe yek parçe, yek nêrîn, me jî nagire nava xwe? Gelo derveyî nêrîn û fikrên mîlyonan, pîlansaziyên me yê hîn cidîtir hene? Eger bersiv “erê” be, ev dibe demagojî. Bersiva me na be wê demê fermo meydan!
Ne şerte ku tu herî Taksîmê. Li Kurdistanê dikarî her kolanekî bikî Taksîm! Qey hincetên me kêmin? Li her devereke Kurdistanê şantiyê barajan berdewamdikin. Çêkirina qereqola berdewame. Li ser heremên gerîla operasyonên leşkerî berdewame. Di nava hefteyekî de li Erdîş’ê plan kirine ku 200 hezar dar werin jêkirin û ev li gelek deverên din jî berdewame. Ev ne çîrokin. Aha ev dem li hemberî van hemû pirsgirêkan dema rabûnê ye! Rêber APO jî bangewazî kir. Beriya her tiştî erkê me yê avakirina jiyaneke azad li pêş me disekine. Yanî emê sîstemeke nû çêbikin. Ji bo vê divê hemû bertekên demokratîk-sosyalîst yên civakî ji aliyê me ve werin birêxistinkirin.
Eger ciwanên şoreşger dixwazin bibin pêşengê derdê gelan, eger dixwazin bi gelên din re bikevin nava yek eniya berxwedanê, divê demek ji ya din zûtir, lezgîn, acîl, hema niha bi hemû hêza xwe ve rengê xwe bide vê raperînê, mohra xwe lêbide.
Em dema bala xwe didin daxuyaniyên AKP’ê, welê xuyadike ku wê dewlet li hemberî berxwedana Taksîmê sekna xwe hişktir bike. Eger hemû hêzên şoreşger-demokrat bibin yek, mumkîne ku Taksîm ji Tahrîr’ê derbastir be. Lê dem pir girînge.
Gotineke pêşiyên me heye dibêje ku “heta Xidir xemilî, dewat betilî” ji bo ku ev gotin di şexsê ciwanên şoreşger de pêk neyê, divê bi mil dest em herin ser kar.
SERHEDTENDUREK
- Ayrıntılar
Civak li gorî exlaqê fêrbûye û li gorî baweriyê xwe rastiyê bi te dide naskirin. Ew rastiya ku bi te dide naskirin, çiqasî ronahiya paşeroja te ye, tê vê yekê ji xwe bipirse. Dibistan, mamoste û pergal jî rastiyeke bi perdeyekî derew nixumandî bi te dide naskirin, rastiyeke te ji ziman, çand û exlaqê te mahrûm dihêle, mîna zêr û zîv pêşkêşî te dike, rengê wê gelekî bedewe, lê haya te jê nîne ku roj bi roj cerg û dilê te dihelîne. Zîhniyeteke wisa di te de dide avakirin, cûdahiya rengan li gel te namîne, her tişt li ber çavê te reş û spî ye, wexta dibêjin daristan, dibe ku tenê komek dar were bîra te, çiya çî ye, deşt, berg û zozan ji bo çine? li gel te bê wateye, her tişt ji bo te çarenûse û tu li benda mirina xwe ye. Pênûsa ku didin dest te bi hestan tejî kirine, ancax çilkên ku paşerojeke seraser binivisîne, bibarîne. Wî wextî tu pirsa rastî çiye ji xwe napirse? Jiyan çiye, çi jiyanê bedew dike tu ji xwe napirse? Lê ez ticarî jibîr nakim ku lêgera zarok û ciwanan ya jiyaneke azad, wekhev û bê êş heye. Ev lêgerîn jî mirovan berbi lêgera jiyaneke rast ve dibe.
Piştî ez tevlî nava refên gerila bûm, pirsa yekem min ji xwe pirsî ev bû; gelo çalakiya şehîd Sema û şehîd Zîlan rastiya ez lêdigerim? Gelo berxwedaniya hevalên girtîgehê yên salên heştê rastiya ku ez lêdigerim? Raste min lehengî û reseniya gelek keç û xortên Kurd bihîst, lê ez hestewer nêzbûm û min bawerî neda xwe ku ez rojekê ji nêzve rastiya Rêbertî û hevalên şehîd hîsbikim. Mîna niha gava navê Rêbertî tê guhê min laşê min nedirecifî ji heyecana. Zemanê mejî û dilê min berê xwe dida xerabiyê, hevalên şehîd nedihatin bîra min, qêrîn û êşên zaro û mirovên Kurd ji kezebê kişandine, nedihatin guhê min, di wan kêliyan de min çima ji xwe nedipirsî ezê bi vî halî çawa bigihîjim rastiyê?
Carne gihîştina rastiyê ji min re mîna bîreke kûr dihat û ger ez nêzbibim ezê bixeniqim, ango bi tirs nêzdibûm. Min mîna xeyalekî ku mirov ticarî nagihîje, xwe dabû qenaetkirin û ya girîng ewe ku çi ji te têxwestin tu bike. Min çiya tenê ciyê şer û kuştina leşkeran didît, ciyê xwe li dijberî dijmin parastinê didît. Ne mejiyê min, ne temenê min û ne jî dilê min têrê dikir ku ez çiya ciyê jiyanê bibînim û di nepeniyê jiyanê de li rastiyê bigerim.
Hevaltî yek ji nepeniyê jiyanê ye, lê kîjan hevaltî, bi kîjan pîvan û bi kîjan exlaqî…..? Di zor û zehmetiyan de serkeftin û binkeftin nepeniyên jiyanê ne, lê min ji xwe nepirsî gelo ez têkoşîn dikim, yan jî wisa bi rehetî dikarim van kêliyan bijîm. Min mereq nekir karekî ez jê heznekim, dema ez bikim wê min fêrî çibike, yan jî wê hêzekî çawa bide min? Min zorî neda xwe ez bi miroveke/î jê heznekim bidim û bistînim, wê gavê lêgerîna min ya rastiyê bi hinek pîvanan re xetimî û nema herikî. Min mafê xwe dît ez hevaltiya PKK ê mîna dixwazim bijîm û min jê re got ‘ev rastî ye’……..
Li gorî em dizanin divê lêgervanên rastiyê ji êşê, ji zorî, ji tarîbûne û ji mirine netirsin. Dilê xwe bi hemû rengên demsalan, bi bêhna hemû kulîlkan bixemlînin. Firseta lêgervanên rastiyê nîne ku cudayî têxin nava mirovan de, ji hinek demsalan hezbikin û li gorî çavê xwe li kulîlkan binêr in, yan jî wê di bin perdeya tenik ya xapînok de, cehaleta herî mezin bijîn. Bi pêlên agirê şehîd Viyan û isyana şehîd Medya re dengê qêrîna jiyana rast hate guhê min. Ruhê Bêrîtan Şîn û xemgîniya çavê wê ez fêrî têkoşînê kirim. Bi rastiya şehîdan re ez fêrî tîpên jiyana rast bûm û ezê nema destûr bidim ku rondikên çavan wan tîpan bi hestên lewaz binixumînin. Gelekî zehmete mirov rast bijî, ne tenê zore, bihaye jî û vê yekê heqdike.
Medya CÛDÎ
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
Di 14 Hezîranê de di seatên şevê de artêşa Tirk a dagirker li geliyê Puxutê ya bi ser navçeya Nazimiyê ya girêdayî Dersimê operasyonek daye destpêkirin, her weha di gelî de li gelek cihên daristanî jî dar birîne.
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
Di Çerçoveya Meşa meya rizgariya demokratik de, komekê nû ya gerîllayên me gihiştin Herêmên Parastinê yên Medya.
- Ayrıntılar