Zayendperestiya modernîteya kapîtalîst wek kanserê her roja ku diçe zêdetir xwe di nav civakê de belav dike. Di ti pêvajoyên civakî de bi qasî kapîtalîzmê zayendiya jinê nehatiye bikaranîn. Bi awayekî ku di her qada civakî de destdirêjî lê hatiye kirin. Kapîtalîzm jinê wek objeyeke zayendî di qadên aborî, civakî, siyasî, çandî û hwd. bikar tîne û bi vê yekê dixwaze li ser jinê hakimiyeta xwe bide avakirin. Tenê ji bo sektora reklaman, jinê wek metayeke herî pêşketî pêşkêş dike û her parçeyeke bedena jinê dike amûrekî bazarê. Di cîhana çand û medyayê de jî heman nêzîkatî tê raberkirin. Û hemû nêzîkatiyên wan li ser esasê bazarkirina bedena jinê û zayenda jinê pêş dikeve. Yek ji sektorên herî mezin ên kapîtalîzmê li ser bazirganiya jinê pêk tê. Bi taybet di hin welatên di aliyê aborî de feqîr û bi giştî cîhanê de jin û zarokên keç tên firotin. Bazirganiya li ser jinê bi destên bazirganên fuhûşê ku li her deverê cîhanê de hatine birêxistinkirin, tên meşandin. Pergala desthilatdar a zayendperest, bi awayekî bi zanebûn û plankirî bi xistina jinê dixwaze civakê bixîne û li şûna civakeke polîtîk a exlaqî civakeke bêexlaq ava bike. Lê, em baş dizanin ku civakek ger ji bingeh ve ji aliyê exlaqî hatibe lewazkirin, nikare xwe ji tinebûnê rizgar bike. Pergala desthilatdar a kapîtalîst di serî de jinê û hewl dide her kesa/ê di civakê de bi rê û rêbazên cuda bixe bin kontrola xwe, bike mehkûm û koleyê pergalê.
Herî zêde jî pergala kapîtalîst vê yekê bi rêya fuhûşê dixwaze bi ser bixîne. Yanî dixwaze civakeke ku ji exlaq û girêdanên civakî hatibe qutkirin, ava bike. Di tevahiya cîhanê de fuhûş bi awayekî zanebûn û bi destên pergala desthilatdar a zayendperest tê pêşxistin. Di roja me ya îro de fuhûş di asta navneteweyî de û bi rêya dewletan, wek karekî bi zanebûn a xistina civakê tê birêvebirin. Fuhûş bi rêya hêzên kapîtalîst ên navneteweyî ji bo bêbandorkirina têkoşîna civakî, bi awayekî bi zanebûn tê pêşxistin. Pergala desthilatdar ji bo temenê xwe dirêj bike û hebûna xwe mayînde bike, serî li rê û rêbaza herî xeternak dide. Ew jî pêşxistina fuhûşê ye ku di gelek welatan de ji bo pêşîlêgirtina têkoşîna civakî û pêşîlêgirtina civakeke polîtîk a exlaqî ye. Pergalên heyî yên serdest, dema nikarin bi rêya leşkerî li hemberî hêzên demokratîk û tevgerên civakî biser bikevin -jixwe êrîşên bi vî rengî zû bi zû nikare li hemberî hêzên polîtîk biser bikevin- hewl didin ku civakê ji aliyê exlaqî ve lewaz û tine bikin. Jixwe şansê serketina pergala desthilatdar a li hemberî tevgerên civakî nîne. Dema bi vî rengî dibe, pergala desthilatdar jî hewl dide alîgirên wan ên civakî lewaz bike û bi vî rengî serketina xwe îlan bike. Ji ber vê çendê ye ku hêzên serdest ji bo desthilatdariya xwe ya siyasî biparêzin; di cîhanê de û di welatên cuda de fuhûşê pêş dixin û dixwazin bi rêya sektora fuhûşê lez bidin helandina civakî.
‘Ma, ev ne felçbûna civakî be çi ye?’
Pergala desthilatdar a zilam bi pêşxistana fuhûşê re wek pençeşêrê bandora xwe di her hucreyeke civakî de dide avakirin û ji bo dejenerekirina civakê êrîşên xwe yên li dijî jinê zêde dike. Bitaybet ewqas pêşxistina fuhûşê û dîsa bûyerên destavêtinê ku rû didin, êrîşeke plankirî ya pergala desthilatdar a li dijî lêgerîna azadî û avakirina civakek polîtîk a exlaqî ye. Çawa jiyana herî pîroz a xwezayî ku bi awayekî herî pîroz hatibû avakirin û dayîk-xwedawend îro di nav lepên pergala kapîtalîst de dinale? Jina ku bi hemû pîrozbûna xwe pêşenga avakirina jiyaneke azad bû; îro ne tenê bedena wê parçeparçe tê firotin, her wiha di hêla ruhî û hizrî de jî hatiye felçkirin. Ma, ev ne felçbûna civakî be çi ye? Çawa, jin bi hemû bedewî û rastiya xwe ya jiyana azad ewqasî tê xistin û ji rastiya xwe tê dûrxistin? Pergala desthilatdar a dewletparêz, bi pêşxistina serweriya xwe ya li ser bedena jinê û fuhûşê, hewl dide ku li ser civakê serweriya xwe mayînde bike. Ji ber ku jina hatiye xistin tê wateya civaka ku hatiye xistin. Di civakekê de ku fuhûş wek nexweşiyekê hatibe belavkirin û pêşxistin, wê demê divê mirov baş zanibe ku ev civak rastî êrîşeke bi zanebûn û plankirî ya pergala desthilatdar re rûbirû ye. Û ew civak ketiye nav pençeyên kujer ên pergala serdest. Wek vampîran, heya dilopek ji xwîna paqij a vê civakê mabe, wê dest jê bernede. Pergal bi taybetî di cihê ku muxalefeta civakî pir xurt be, fuhûşê wek çek di her qadê de bikar tîne. Dewlet, wek gelek amûran, fuhûşê jî bi taybetî li ser keçên ciwan wek çandeke jirêderketî û dejenerasyonê bikar tîne. Bi taybet mirov dikare wan lîstokên li ser jinên Kurd ku têne bikaranîn mînak nîşan bide. Ji ber ku di van salên dawî de, pergal bi zanebûn di nav civakê de alkol, qumar, tiryak û fuhûşê belav dike. Bi taybet fuhûş wek axtapotê her roja diçe civakê dorpêç dike û her roja diçe berfireh dibe. Pergalên serdest ji bo ku desthilatdariya xwe berdewam bikin her amûrekî bikar tînin, Divê em amûrên êrîşkar ên îdeolojîk ku ji hêla desthilatdariyê ve tên pêşxistin jî ji bîr nekin.
Li Kurdistanê bi bilindbûna têkoşîna azadiyê û bi taybet jî piştî salên 1999’an dewletê bi zanebûn fuhûş pêş xist. Dewleta Tirkiyê bi polîtîkayên xwe yên li ser ciwanên Kurd, hewl dide wan bi rêya fuhûş û tiryakê lewaz û bêtesir bike. Bi pêşxistina fuhûşê, li Kurdistanê hewl da ku civakê hilweşîne. Ji ber ku hêza herî dînamîk û pêşeng ku bikare di avakirina pergaleke demokratik û azad de rol bilîze, jin û ciwan in. Di cihekê de ku têkoşîna jiyana azad û demokratik hebe, li wê derê mirov nikare behsa desthilatdarî; yan jî mayîndebûna pergala serdest bike. Pergala dewletparêz xwe li ser tinekirina dînamîkên civakî ava dike û temenê xwe bi vî awayî dirêj dike. Ji bo vê jî hertim ji hêza dînamîk û pêşeng a jinê di nav metirsiyê de ye. Ji ber vê çendê jî herî zêde jinê dixe hedef û bi zanebûn li Kurdistanê fuhûşê pêş dixîne. Mînak: di van salên dawî de ji ber ku dewlet li hemberî têkoşîna azadîxwaz têk çûye, serî li rêbazên qirêj dide. Bi taybet di sala 2006’an de bi dehan jinên ciwan bi rêya destavêtin û rêbazên cuda hatine xistin û wek ajan hatine birêxistinkirin. Yekemin hedefa wan jî jin an jî keçên welatparêzanin, ên ku bi salan di nav têkoşînê de cih girtine. Hîn jî li Kurdistan û metropolên Tirkiyê bi rêya polîs û çeteyên fuhûşê bi awayekî sîstematîk polîtîkayên tinekirinê pêş dixin û dixwazin bi rêya pêşxistina fuhûşê di nav civaka Kurd de wê lewaz bikin û têk bibin. Her çiqasî em di ferqa van polîtîkayên şerê taybet ku bi zanebûn û plankirî tên pêşxistin de nebin jî, lê ev yek bi rêya dewletan ji bo teslîmgirtin û jiholêrakirina civakan tên pêşxistin.
‘Du hêzên dînamîk: Jin û Ciwan’
Dewlet, 30 sal e bi hemû leşker û hêza xwe nikare bi ser bikeve, ji bo vê jî vê carê serî li hilweşandina civakê dide û bi rêya pêşxistina fuhûşa jinê dixwaze bi ser bikeve.
Du hêzên dînamîk ku ji civaka polîtîk û exlaqî re pêşengiyê dikin jin û ciwan, bi tehlûkeya dejenerasyon û jirêderketinê re rûbirû ne. Ev ne tişteke ji rêzê ye ku dijmin li cihekê wek Amedê ji bo xwe fuhûşê bike armanc. Helbet, polîtîkayeke taybet a dewletê ya helandina civaka Kurd heye. Pêşxistana fuhûşê ne tenê li Kurdistana Bakur, her wiha li Rojhilat û Başûrê Kurdistanê jî bi zanebûn tê pêşxistin. Li Rojhilatê Kurdistanê ji bo çewisandina civakê ji hêla exlaqî û çandî, bi hezaran jin û ciwan dikevin destên çeteyên fuhûş û narkotîkê. Ev yek jî pir aşkere bi destên dewletê tê meşandin. Dîsa li Başûrê Kurdistanê jin wek koleya seksê difroşin bazirganên fuhûşê û ev di roja me ya îro de di asteke jor de ye. Bi taybet piştî mudaxeleya DYE’yê li Iraqê gelek jin bi rêya çeteyên fuhûşê tên firotin û gelek ji wan jinan jî difiroşin welatên derve. Îro li her çar parçeyên Kurdistanê dewlet, bi rêya bazirganên fuhûşê dixwaze girêdanên civakî lewaz bike û têk bibe. Bi taybet civakek wek civaka Kurd ku herî zêde bi çanda pîroz a dayîkê ve girêdayî ye û xwe li gorî hîmên bingehîn ên civakeke azad û demokratik birêxistin dike; tê xwestin civak ji vê jiyana azad û pîrozwer bê dûrxistin.
‘Ji nû ve şînbûna pîrozweriya jinê ya li vê axê bibînin û lê xwedî derkevin’
Ne tenê li Kurdistanê, wek me di serî de jî anî ziman li tevahî cîhanê jin rastî destavêtin û bazirganên fuhûşê tên. Di serî de li welatên wek Afrîqa, Tayland, Nîjerya, Fîlîpîn, Hong Kong, Efqanîstan û hwd. keçên temenbiçûk bi rêya sektora fuhûşê ya navneteweyî tên bikaranîn. Tê payîn her sal 300 hezar zarokên keç ên temenê wan di navbera 9-14 salî de ji wan welatan bînin û li welatên YE bifiroşin. Li gundên Afrîqa û Asyayê jinên ku bi hêviya kar tên welatên Ewrûpayê, dikevin kemîna bazirganiya seksê ku li vir behsa bi milyonan jinên ciwan ku temenên wan 13-14 tê kirin. Li cîhanê her sal bi milyonan jin, jinên ciwan û zarok bêzanebûn dibin qurbaniyên bazirganên fuhûşê. Li gorî daneyên UNICEF her sal li cîhanê 4 milyon jin û zarok bi rêya bazirganên mirovan tên bikaranîn. Piraniya wan kesên ku ji ber kaosa siyasî, şer, xizanî, aborî û ji ber sedemên cihêreng ji welatê xwe koç kirine, rastî van kiryaran tên.
Armanca me, ne ew e ku em bûyeran yek bi yek bi rêz bikin. Armanc ew e ku em van rastiyan û bombebarana îdeolojîk a pergala desthilatdar ku her roj dijwartir dibe bibînin û li gor vê, em wek jin têkoşîna xwe hîn xurtir bikin. Beriya her tiştî hewce ye em wek jin rastiya pergala zayendperest, dewlet û îqtidarê pir baş zanibin û em li hemberî wan êrîşan di her kêliyê xwedî refleks û helwest bin. Çiqasî em rastiya dewlet û pergala zayendperest tehlîl bikin û derbas bikin; em ê ewqasî bikarin li hemberî şerê taybet ê pergala dewletparêz biser bikevin. Di hêla azadiyê de pêngava herî girîng a îdeolojîk, derbaskirin û têkoşîna li dijî jiyana dewletparêz e ku di hemû aliyan de dixwaze serweriya xwe bi me bide qebûlkirin. Yan em ê jiyaneke azad a di mertebeya pîrozweriyê de bijîn û bidin jiyandin; yan jî em ê di bin pergala serdest de çawa ev 5 hezar sal e dinalin, dîsa em ê binalin. Yan em ê di nav pençeyên modernîteya kapîtalîst de bên pelçiqandin û tinekirin; an jî em ê şansê jiyana azad ku hatiye bidestxistin, wek derfeta jinûve şînbûna pîrozweriya jinê ya li vê axê bibînin û lê xwedî derkevin.
Berjîn Têkoşer
- Ayrıntılar
Nivîsa borî de me hişmendiya avakirina rizgariya demokratîk girtibû dest. Em dixwazin vê nivîsa xwe de jî di avakirina rizgariya demokratîk de li ser milê rexistinkirinê rawestin.
Çendî em li ser hişmendiya xwe bisekinin ew qasî baş e. Ji ber ku çiqas em xwe çêdikin ew qas tegiştîna me fireh dibe û em mijarên hûr û kûr baştir tedigîhin. Hişmendî di serî de xwe di mejî de girtina deste. Xwe milê raman da peşkistine. Çanda xwe ya giştî kûr kirine. Bi çavekî hîn firehtir li cîhanê û giştî dîroka mirovahiyê mêzekirine. Bi kurtasî; hişmendiya xwe çêkirin, xebateke herî sereke ê mirovên ku dixwazin tiştên çewt rastbikin e.
Dema mirov xwe di milê hişmendiya xwe de sererastkir şûnda, xebatên pir girîng yên ku werin dest girtin hene. Yek jî wan xebatên girîng di serî de xwe, piştre jî dardorên xwe rexistinkirine.
Xwe rêxistinkirin çî ye? Û xwe rêxistinkirin yê çawa bê destgirtin?
Ji bo ku em xebateke bi serkeftî derbixin pêwîste em xwedan kesayeta bi birêzkarî bibin. Birêzkarî çî ye? Birêzkarî (disiplin) tê wateya: li ku derê û kengî ezê çi û çawa bikim. Li mana ku mirov dem û wextê xwe baş dest digire. Ev tê çi wateyê? Ev tê wateya ku em ser xwe pir lê rasti jî pir hakîm bibin. Em gorê hinek lewaziyên xwe tevnegerin. Em hemû liv û libatên xwe birêzkarî ve bimeşînin. Ew bêgûman gelek tiştan ji me dixwaze. Ew bi plansazî tevgerînê dixwaze. Hesapkiriyeke pir xurt dixwaze. Dîsa kîjan kar wê berê were dest girtin de peytandin (tespit) kirinê dixwaze. Ew jî dîsa berê ku em têkevin nav liv ê libatan kûr lêhûrbûyînekî dixwaze.
Eger em bala xwe bidin gotinên jorîn emê bipeytînin(tespit bikin) ku me hîn qala rexistinkirinê nekiriye.
Rêxistinkirin di serî de hişmendiyeke pir xurt dixwaze. Dîsa birêzkariyê pir zêde dixwaze. Ger rêxistin û rêxistinkirin nebe em xwedan ramanên pir hêja jî bin, tu bergîdanka (karşılığı) xwe nabe. Ji bona vê rêxistin û rêxistinkirin pir girînge.
Rêxistinkirin xwe gîhandina mirovan e. Rêxistin yekser bi pêwendî çêkirinê ve eleqedar e. Em çiqas pêwendî çêkin tê wateya ewqas rêxistin me çekiriye. Pêvajoya nû de hemû derî ji bo ramanên tevgera azadiya demokratîk vekirîne. Em dikarin xwe bigihînin herkesî. Em him dikarin biçin her derî û him jî herkesî re pêwendî çebikin. Dem tam jî demeke weke rojnameyeke piyayî kar kirinê ye. Em kê bibînin em karibin bi wî re li ser pêvajoya nû a avakirina demokratîk biaxivin. Bidin, bistînin.
Em vekirî bêjin: Li Kurdistanê hemû derî ji bo fikir û ramanên Rêber Apo vekirîne. Li Kurdistanê em biçin ku derê ji hemû derî teqez, herzal ji me re vekirîne. Ji jer ku tekoşîna bi salan ew deriya bi xwîna hezaran şehîdan çêkiriye. Ji bo vê pêwiste em li Kurdistanê biçin hemû deran. Dema em dibêjin Kurdistan, pêwiste hemû cihê cîhanê bê fêmkirin.
Bi kurtasî dema pêvajo ya rizgariya demokratîk de em yek salîse ya xwe vala darbas nekin. Yek xulekekî li cihê xwe em nesekinin. Em şev û roj derdê xwe bigîhînin tevahî cîhanê.
Dem ne demekî asayî ye. Dem demekî pir awarte ye. Dem demekî pir lez diherike ye. Dem demekî kaotik e. Ji bona we her yek pêwendiya ku em çêbikin tenê ne pêwendiyeke. Pêvajoyen wiha de yek liv û libat teqez li yek liv û libatekî zêdetir e.
Ev nîvis we berdewam bike…
QASIM ENGÎN
- Ayrıntılar
Rêber APO di Newroza 2013’an de pêvajoyekî nû da dest pêkirin. Ev pêvajoya nû wek “RIZGARIYA DEMOKRATIK U AVAKIRINA JIYANA AZAD” bi nav kir.
Li Kurdistanê zêdeyî 30 salan, şerekî pir dijwar li hember faşîzma mêtîngerî ya tirk hat meşandin. Di vî şerî de bi hezaran ciwanên Kurd jiyana xwe ji dest dan. Ji bo ku rojên ronahî li ser vê axê bidin jiyankirin berxwedaneke bêhempa ji aliyê ciwanên kurd, ê ku hilkêşiyan serê çiyan û bûn gerîla ve hat dayîn. Berxwedana gerîlayên ciwan mert hêlişt ku li Kurdistanê bişavtina (helandina) gelê Kurd were sekinandin. Dîsa ew siyaseta dewleta metînger a komalkujiya çandî ê ku bi sedan derewên veşartî ve dihat meşandin were deşîfre kirin û li hember vê siyaseta qirêj jî, hewceye gelê Kurd her tim şiyar be û her tim dijber derbikeve.
Kurtasî li hember siyaseta dewleta metînger bi her awayî şerekî pir dijwar hat meşandin û tevahî siyaseta qirêj ya dewletê hatin eşkere kirin. Bê guman berdêla van destkeftiyan pir giran bû. Derdorê 20 hezar gerîla canê xwe ji dest dan û şehîd ketin. Dîsa derdorê 20 hezar mirovên me yên welatparêz yên bê guneh, bê tewan hatin qetilkirin. Dîsa hezaran gundên me hatin şewitandin. Sed hezaran mirovên me rastî koçkirinê hatin. Bi mîlyonan mirovên me ji bo wan sedemên şerê qirêj neçar man ku axên xwe biterikînin û bi xizantiyeke pir dijwar re rû bi rû bimînin.
Êdî berxwedaniya bi salan ber bi qonaxeke nû ve diçe. Çawa ku salên 1990’î de merhala vejînê me pişt xwe hêlişt û em ber bi pêvajoya rizgariyê ve çûn, îro jî em qonaxa rizgariyê li pişt xwe dihêlin û ber bi qonaxa avakirinê ve diçin. Rêber APO vê qonaxa nû re,“RIZGARIYA DEMOKRATÎK Û AVAKIRINA JIYANA AZAD” dibêje.
Ev qonaxa nû ji me çi dixwaze? Em ê çawa tevbigerin? Da ku em erkên demê pêkbînin. Pêwîste em çibikin? Nêzîkbûna me ya demê wê çawa be? Emê xwe ji bona dema nû çawa çê bikin? Her wiha gelek pirsen bi vî awayî em dikarin serîde ji xwe bipirsin û hewlbidin ku bersivên wan bidin. Li gor bersivên ku em ê bidin jî, em ê bikaribin jiyaneke azad ava bikin.
Erka me ya yekemîn ewe ku; em ê xwe milê hişmendî de bigrin dest. Hişmendî tê wateya ku em xwe milê zanistî de kûr bikin. Hişmendiya me bi qirêjiyên kapîtalîzma modernîst ve hatiye dagirkirin û ez ezetî hatiye pêş xistin.Cihê ku ez ezetî hebe jiyaneke wekhev û komûnal dernakeve, jiyana hevbeş nameşe û Jiyana paravekirinê pêş nakeve. Bi taybetiyên kapîtalîzmê ve mirov nikare li hember pergalê derbikeve. Ji ber ku hişmendiya me hişmendiya qirêj a kapîtalîzmê ye, cihên ku em carek din biçin wê bendergehên ku tê zanînbin. An emê cihê xwe da rawestin an jî emê di rêyên kapîtalîzmê de biçin.
Ji bo ku em wisa nebin pêwîste em paradîgmaya Rêber APO û konaxa nû baş bixwînin, lêkolîn bikin û çi bi takekesî, çi jî bi giştî hewceye em li ser nîqaş û xwe perwerde bikin . Siyaseta demokratîk tê çi wateyê, avakirin çiye, komûn çiye û çawa tên sazkirin, meclisên gel wê çawa rê ve biçin, aboriya gel wê çawa were rêxistin kirin, akademî ji bo avakirina hişmendîyeki demokratîk tên çi wateyê?
Ji bo ku em bikaribin van pirsan rast bibersivînin pêwiste em xwe ji nû ve çêbikin, da ku em karibin hişmendiya xwe çêbikin. Berovajiya wê eger em mile hişmendiya demokratik de tegihîştineke baş nekin, em nikarin erkên “rizgariya demokratîk û avakirina jiyana azad” pêk bînin. Yek rêgezek bingehîn ê pekanînê heye, ew jî aha ew e.
Nivîs ê berdewam bike.
QASIM ENGÎN
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
Di roja 4 hezîranê de di navbera saet 17.00 û 18.00 de balefirên şer yên artêşa gagirker a Tirk girêdayî herêma Zagrosê, li ser herêma Çarçela bi awayekê nizim firiyane.
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
ji 8'ê Gulanê ve di çerçoveya meşa meya Çareseriya Demokratîk de komek gerîlayên me yên ji Saha Botanê gihaştiye Herêmên Parastinê yên Medyayê.
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
Mîna ku raya giştî pê dizane, di çarçoveya banga Rêberê me û biryara tevgera me de, hêzên me yên gerîla ji 8'ê Gulanê û vir ve bi rêk û pêk vedikişin. Em weke HPG hewl didin vê pêvajoyê bi cidiyet û biryardariyê bibin serî.
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
Li ser bingeha biryara me ya 8'ê Gulanê, di çarçoveya meşa pêngava "Rizgariya Demokratîk û Jiyana Azad" de, di 1'ê Hezîranê de koma me ya nû ji herêma Botanê gihaştiye Herêmên Parastinê yên Medyayê.
- Ayrıntılar
Ji Gelê me û raya giştî re!
pêngava 2004’an yek ji xalên girîng yên di dîroka Tekoşîna Azadiya Kurdistanê de, 2’mîn ruhê 15’ê Tebaxê derxist holê, planên îmha û înkarê yên hem li hundir û derve vala derxistiye.
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
Di 26'ê Gulanê saet navbera 16.00 û 18.00 de, artêşa Tirk a dagirker bi Hawan û obusan êrişî girên "Şehîd Gafur û Şehîd Karker" yê li herêma Zagrosê ya bi Ser heremên Parastinê yên Medyayê kiriye.
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
Di 26'ê Gulanê saet navbera 17.30 û 18.00 de, artêşa Tirk a dagirker bi Hawan û obusan êrişî girê "Şehîd Rehîme" yê li herêma Zagrosê ya bi Ser heremên Parastinê yên Medyayê kiriye.
- Ayrıntılar