Basına ve Kamuoyuna!
1- 27-28-29 Ekim tarihlerinde işgalci TC ordusu Amedin Akdağ, Bingölün Genç ve Palo üçgeninde Ziver, Suveren, İstakoni ve Miyelan köyleri çevresinde pusulamalar yapmaktadır.
- Ayrıntılar
Bundan tam 90 yıl önce Türkiye cumhuriyeti devletinin kuruluş ilanı büyük bir gürültü ile Ankara’da yapıldı. Bu ilan, her hangi bir ulusun kendi doğal seyri içerisinde kendi kaderini tayın etmek üzere kendi devletini kurma ilanı olmamıştır. Bu ilan Kürt ulusunun inkârı ve yok edilmesi temelinde kurgulanmış bir devletin kuruluş ilanıdır. Dolayısıyla büyük bir suç devleti olarak kurulmuştur. Bu suç, her hangi bir suç değil, bu suç soykırım suçu niteliğinde ağır bir insanlık suçudur.BM tarafından da, soykırım suçu bir insanlık suçu olarak kabul edilmiştir.
Fakat biliyoruz ki böylesine ağır suça bulaşmış Türk devletinin kuruluş yıl dönümü bir kez daha şaşalı törenlerle kutlanmaya çalışılacaktır. kendisini Türk İslam sentezi olarak kabul eden AKP devleti, Fethullah Gülen ve sözüm ona ‘laik ordu’ her üçü de birlikte Kürt soykırım fermanını 90. yılında da resepsiyonlarla kutlayacaklardır.Bu cumhuriyetin kuruluşuna kadeh kaldıranlar da, tekbir çekenler de olacak. Aslında kadeh kaldıranlarda laiklik adına Kürt halkının katliamına onay vermiş oluyorlar. Tekbir çekenler de kutsal İslam adına bir kez daha Kürt katliamını ve soykırım fermanını kutsamış oluyorlar.
Bir kez daha Kürt çocuklarını ve gençlerini böyle kanlı, kirli sicile sahip Türk devletinin 90. yılının kuruluş yıl dönümünü kutlamaya çağıracaklardır. Ancak hiçbir Kürdün bu çağrıya uymayacağı, hatta bu günü, kendi katliam-soykırım fermanının ilan günü olarak görecek ve protesto edecektir. Etmelidir de.
Bir kez daha sömürgeci efendiler, sözüm ona aydınlar, “cumhuriyeti Kürtlerin, Türklerin ve diğer halkaların birlikte kurduğunu”, “hepimizin cumhuriyeti olduğunu” vb. söylevleri yükselteceklerdir. Buna birçok tarihi hafızadan yoksun bilinci bulanık, ruhu körelmiş, bazı Kürtler de katılacaklardır.
Herkes şunu bilmeli: “Cumhuriyeti Kürtler ve Türkler birlikte kurmuşlardır” demek büyük bir çarpıtma ve yalandır. Sömürgeci resmi ideolojinin bir uydurmasıdır. Kürtlerin ulusal bilincini bulanıklaştırmaya ve yok etmeye dönük bir saldırıdır. Tarihi gerçekleri inkâr etmenin en açık ifadesidir. Aynı zamanda Türk sömürgeciliğini Kürdistan’da meşrulaştırmaya çalışan bir ideolojik hegemonya kurma hesabıdır.
Öncelikle şunu belirtelim ki, her iki halkın ortaklaşa mücadele ettikleri genel kabul gören bir doğrudur. Fakat aynı şeyi ‘ cumhuriyeti birlikte kurdular ‘ ifadesi için kullanmak doğru değildir. İnsan, birer soykırım merkezi olan Türk okullarındaki tarih ezberinden kurtularak, biraz düşünmeye başlarsa, her halde şu soruları sorabilir: Nasıl oluyor da bir cumhuriyeti birlikte kuran uluslardan birisi olan Kürtler, ilan esnasında yok sayılabiliyor? 1924 yılında yapılan Türk anayasasında yok sayılabiliyor? Yine nasıl oluyor da bu cumhuriyeti birlikte kurduğu iddia edilen Kürtler, ‘tek devlet, tek millet, tek dil, tek kültür, tek bayrak’ söylemi temelinde bir çırpıda yok sayılabiliyorlar? Ve anayasanın hiç bir maddesinde Kürtlere dolaylı veya direk yer verilmiyor? Bu nasılcumhuriyeti birlikte kurmaktır?
Peki Lozan görüşmelerinde diğer bir Kürt soykırımcısı İsmet İnönü’nün şu sözlerine ve sonraki yıllardaki açıklamalarına ne demeli? “1923'teki Lozan görüşmelerinde "barıştan sonra kurulacak Devletin Türklerle Kürtler'in ortak devleti, Meclis'in ortak meclis, Hükümetin ortak hükümet olacağını" söylüyor; ancak bundan dört yıl sonra yani 1927'de ise "Birinci vazifemiz, bu vatan içinde bulunanları behemahal Türk yapmaktır"(M.Bayrak) Şimdi İsmet İnönü’nün bu söyledikleri kalleşlik ve ihanet değil de nedir? Gerek M.Kemal ve gerekse de İsmet İnönü’nün daha birçok benzer ihanet ifadelerdi vardır. Bu kadarını yazmakla, aktarmakla yetiniyoruz.
Halklarımızın birlikte mücadele ettikleri doğru, fakat cumhuriyeti kurma, ilan etme esnasında, Kürt ulusuna kalleşlik yapıldığı, Kürtlerin büyük tarihi bir ihanete uğradığı da bir o kadar gerçektir. Cumhuriyeti birlikte kurdukları ne kadar yalan ise, Kürtlerin ilan esnasında ihanete uğradıkları da bir o kadar gerçektir.
1924 anayasası, 29 Ekim’de ilan edilen cumhuriyetin kuruluş felsefesinin hukuksal bir metni niteliğindedir. Burada büyük bir inkâr ve taammüden bir halkı ortadan kaldırma planı-hesabı vardır. 1924 anayasasının 80/1 maddesinde herkesin Türk kabul edildiğine dair açık bir vurgu vardır. 1925 yılında çıkarılan Şark ıslahat planı ise yok sayılan bir ulusun adım adım fiziki ve kültürel soykırım yöntemiyle nasıl yok edilmeye çalışıldığının suç belgesidir. Yine İskân Kanunu, Türk Tarih Tezi, Güneş Dil Teorisi, Andımız vb… uygulamalar bu inkâr siyasetinin zehirli meyvelerindendir. Bu konuda İsmet İnönü, Abidin Özmen, Avni Doğan, Celal Bayar, Cemil Uybadın, Mahmut Esat Bozkurt, Tevfik Rüştü Aras vb.’lerinin söz ve raporlarının yansıra, ayrıca deşifre olan raporlar anılar ve analizler göz önüne getirildiğinde sömürgeci Türk devletinin ilan felsefesi ve tarihi tümüyle başta Kürt ulusu olmak üzere Türkiye devleti sınırları içerisinde yaşayan tüm halklara, kültürlere ve inançlara karşı işlenmiş büyük insanlık suçu tarihidir.
“Mustafa Kemal, bir toplantı sırasında Türk Tarih Kurumu üyelerine şöyle diyor: "Biz Balkanları niçin kaybettik biliyor musunuz? Bunun tek bir sebebi vardır. Bu da İslav araştırma cemiyetlerinin kurduğu Dil Kurumları’dır. Bizim içimizdeki insanların milli tarihlerini yazıp milli şuurlarını uyandırdığı zaman, biz Balkanlar’da Trakya hudutlarına çekildik.”(M.Bayrak)
Burada sömürgeci Türk devletinin kurucusu, soykırımın gerekçelerini nasıl da soğukkanlı bir katil gibi itiraf ettiği görülmektedir.
Yine “…1930 yılı başlarında İçişleri Bakanlığınca Valiliklere gönderilen "çok gizli ve kişiye özel" bir “Türkleştirme Genelgesi”nde; başta Kürt kültürü olmak üzere farklı kültürlerin yok edilmesi…” amacıyla valiliklere gönderilen talimatta şöyle denilmektedir.
"1-Yabancı lehçelerle görüşen köyleri isimleriyle, nüfuslarıyla, görüşülen lehçeleriyle tesbit etmek,
2- Çevrelerindeki köylerin de lehçeleri bakımından durum ve niteliklerini ve birbirleriyle ilişkilerini belirlemek,
3- Bu köylerden küçük dağınık olanları civar Türk köylerine dağıtmak,
4- Yeniden yabancı lehçeli hiç bir köyün, mahallenin kurulmasına izin vermemek,
8- Şehir ve köylerde dil dernekleri kurularak, yalnız Türkçeyi konuşturmaya çalışmak,
9- Türklüğe ve Türkçeye pay ve paye vermek, som Türklüğün ve özellikle Türkçe konuşmanın, yalnız şerefli olduğunu değil, maddeten kârlı olduğunu da kendilerine bilfiilgöstermek,
10- Özellikle kadınlar arasında Türkçenin yaygınlaşmasına çalışmak; bunlardan Türk kızlarının Türkçe konuşmayan köylülerle evlendirilmesini teşvik etmek; Türkçe bilmeyen köylü kadınları şehirlere getirterek Türk evlerine uygun hizmet ve yöntemlerle yerleştirmek,
11- Türklük topluluğunun genel özelliklerine aykırı olan herhangi bir yabancı hissin zararını ve fenalığını kendilerine her vesileyle anlatarak eski alışkanlıklarından soğutmak,
12- Kıyafetin, şarkıların, oyunların, düğün ve toplum gelenek ve göreneklerinin de milliyet ve ırk hislerini daima uyanık tutan ve toplumları geçmişlerine bağlayan bağlar olduğu unutulmamalı; bundan dolayı lehçeyle birlikte bu gibi aykırı gelenekleri de fena ve zararlı görmek ve bilhassa kötü göstermek ve hiç bir suretle rağbet edilmeyerek ve cesaretlendirilmeyerek adi ve ilkel özellikleri her vesileyle sergilenerek kötülenmeli ve ayıplanmalı, o lehçeyi konuşan zümrelere mensup kişilerin ve ailelerin isim ve lakaplarını Türkçeleştirmek, nüfustaki kayıtlarını ve künyelerini fırsat düştükçe düzeltmek."(M.Bayrak)
Fakat ne hikmetse bazı çevreler tarafından bilinçli olarak sömürgeci Türk devletini bu karakteri ve gerçeği görmezden gelinmekte ve allayıp pullayarak Kürtlere yeniden pazarlanmaya çalışılmaktadır.
Son günlerde süreç bittimi-bitmedi mi tartışmaları yoğunca yürütülmektedir. Bu tartışmalar, sömürgeci AKP hükümeti adım atacak mı- atmayacak mı tartışmalarıyla Kürt ulusunda giderek gelişen tarih bilincini- şuurunu bulandırmaya dönük yaklaşımlardır. Bir kez daha Kürtleri beklentiye sokma hesaplarıdır. Sömürgeci Türk devletinin başbakanı “süreç bitmemiştir” demekle bu hesaptaki ısrarını ortaya koymaktadır. Bir kez daha açığa çıkıyor ki, AKP ve onun başbakanı cumhuriyetin Kürt soykırım planına sıkı sıkıya bağlıdır. Ve bu planın yeminli takipçisidir.
Peki sormazlar mı adama, süreç bitmemişse, sen Kürt ulusunun halk olmaktan kaynaklanan hangi hakkını tanıdın bugüne kadar? Peki tanıyacak mısın? Yok! O zaman durum açıktır, Kürtleri bu kez da, süreç bitti-bitmedi tartışması içinde oyalamak. Rojava’da Kürtlerin kazanımlarını tasfiye etme için “çözüm süreci bitmedi” sözleri arasında varını-yoğunu ortaya koymuşken, M.Kemal’in, İsmet’in ihanetleri ortadayken, artık hangi Kürdü inandırıp oyalayacaksın?
Kendi kendimizi aldatmayalım. İşte “AKP milliyetçi oylara göz dikmiştir, onun için dili değiştiriyor” yaklaşımları, AKP’nın en azılı Kürt soykırımcı gerçeğini örtülemeye dönüktür. Bazıları bunu eğer safça yapıyorlarsa da, artık bundan vazgeçilmelidir. İnkar-yok etme esasına göre oluşturulmuş bir devletin, bu inkar siyasetini köklü olarak mahkum etmeksizin sorunu çözmesi mümkün olamaz. Bu nedenle olacaktır ki, Kürdistan halk Önderi Abdullah Öcalan, devletten bir şey beklemeyin, ne yapacaksanız kendiniz yapın ve yaptığınızı, inşa ettiğinizi de cansiparane savunun, demektedir.
Özü, felsefesi, tarihi, bir suç tarihi olan böyle olan bir devletten nasıl bir beklentiye girilebilir? Hele hele Önder Apo’nun ve Kürdistan Özgürlük Hareketinin samimi çabaları karşısında AKP hükümetinin tek bir adım atmaması gerçeği karşısında beklentiye girmek, bu Kürt halkının düşmanı devleti ve onun AKP hükümetini biraz meşrulaştırmak olmuyor mu?
Sömürgeci Türk devletini kuruluş felsefesi zihniyeti ve ruhu, Kürdü yok etme üzerine kurgulanmıştır. Bugüne kadar da siyasi, askeri, ekonomik, kültürel, estetik, hukuk, diplomasi vb… temelde son derece sistematik bir biçimde, Kürt ve Kürdistan adına bir iz bırakmamak üzere yürütülmüştür. Yani sadece kurgulanmamış, en kanlı ve vahşi bir biçimde Kürdistan’da adım adım uygulanmıştır da.
Türk devletinin soykırım zihniyeti ve pratiği ÖNDER APO ve PKK gerçeği ile boşa çıkarılmıştır. Şimdi 90. yılında Türkiye cumhuriyeti devletinin kuruluş felsefesi, iyileştirilmesi mümkün olmayan ölümcül ağır bir yara almıştır. Buna karşılık, bin bir yöntemle yokedilmek istenen Kürt ulusu, tüm görkemliğiyle tarih sahnesine çıkmış ve özgür geleceğini inşa etme yoluna girmiştir. Rojava devrimi başta Türk sömürgeci devleti başta olmak üzere,bir çok bölgesel ve uluslararası gücün tasfiye ve boğma siyasetine rağmen ilerliyor. Ve bu devrim tüm Kürdistan’a yeni bir ruh ve coşku getirdiği gibi tüm bölgeyi de derinden sarsmaya devam ediyor. Dolayısıyla Türk devleti AKP’ si ile CHP’ si ile ve MHP ‘si ile kuruluş felsefesi, ordusuyla, kültür ve dil politikasıyla artık kokmaya başlayan bir mevtadır. Bu suç devletinin sonuna gelinmiştir.
Artık Kürtler kendi anavatanlarında özgür yaşamını kurmak kararına ulaşmışlardır. Türk ulusu ve emekçileriyle eşit özgür temelde demokratik bir cumhuriyeti kurmaya da hazırdır.
Büyük bir suç temelinde kurulan, 90 yıldan buyana başta Kürtler olmak üzere diğer halklara karşıda suç işleyen sömürgeci Türk devleti musalla taşına konulmuş ve gömülmeyi beklemektedir.
Son bir tarihi hamleyle, bu artık varlığına dayanılması zor, sömürgeci- soykırımcı, ırkçı-faşist devleti tarihin çöplüğüne göndermenin zamanı gelmiştir.
Herdem Serhıldan
- Ayrıntılar
Uzun bir süredir İlkel Milliyetçilik kavramını kullanmamıştık. Çünkü kavramları yerli yerinde kullanmak gerekir. Boşuna “yarım hekim candan, yarım imam dinden eder” dememişler. Bu bağlamda yerinde kullanılmayan bir kavram da insanı yanlış ve eksik sonuçlara götürebilir.
İlkel Milliyetçiliği kavram olarak Başkan Apo siyasi literatüre kazandırmıştı. İlkel Milliyetçilikle söylenmek istenen, ulusal çıkarlarını bile savunmayan, dar ailesel-aşiretsel çıkarlarını esas alan, bunun için mücadele eden, kendi çıkarları için gerektiğinde ulusa ters düşen, ulusun çıkarlarını göz ardı eden hatta karşısında yer alan eğilimi ifade etmişti.
Bu tanıma Kürdistan’da geçmişte en yakın duran güç Irak KDP’siydi. Irak KDP’si uzun yıllar bırakalım genel Güney Kürdistan’ı düşünmeyi, dar ailesel ve aşiretsel çıkarlarını aşmayan bir siyasetin izleyicisi olduğunu herkes bilir. Irak KDP’sinin ismi içerisinde Demokrat, Kürdistan kavramları olsa da, özü Behdinan’ı aşmayan bir siyasal duruş vardı. Bundandır ki uzun yıllar Behdinan ve Soran çelişkisini diri tutmaya çalıştılar. Yine Kürdistan’ın farklı sahalarında gelişen hareketlerin önünü almak için sömürgeci güçlerle ortak hareket ederek, diğer parçalardaki devrimcilerin katletmelerine kadar gidebilmişlerdir. Örneğin, iki Saitler yani Sait Kırmızıtoprak ile Sait Elçileri 1970’lerin başında katleden anlayış bu İlkel Milliyetçi anlayış olmuştur. Yine Doğu Kürdistan devrimcilerinden olan Süleyman Muini’lerin ve yoldaşlarının katledilmesine götüren anlayışta bu İlkel Milliyetçi anlayışı olmuştur.
Sözü uzatmadan belirtelim ki, İlkel Milliyetçi anlayış; hem ulusal çıkarları düşünmekte ısrarla uzak duran bir anlayış olurken, hem de aynı topraklarda gelişen, gelişebilme ihtimali ve potansiyeli olan hareketlerin önünü barajlamak için hiç birisinin gelişmesine izin vermeyen, bu bağlamda da Kürdistan’ı babalarının çiftliği bilen anlayışın ta kendisidir.
Yukarıda da ifade ettiğimiz gibi KDP-Irak uzun yıllar İlkel Milliyetçi bir çizgide seyretti. Ancak birkaç yıldır bu İlkel Milliyetçiği aştığını, adım adım ulusal çıkarları da düşünebilen bir hareket olduğunu siyasetle uğraşan herkes düşünmüştür. Doğrusunu söylersek, bu yazıyı kaleme alanda böyle düşünmüştür. Ne var ki birçok çevre bu iyimser düşüncelerinde yanıldığını KDP’nin en son gelişen pratiklerinde gördü. Ve öyle görülüyor ki görmeye de devam edeceğiz.
Rojava Kürtleri tarihlerinin en büyük direnişini özgürlükleri için sergilerken, KDP ısrarla bu direnişi kırmak için her şeyi ama her şeyi yapıyor.En basitinde Rojava Kürtlerinin aç kalarak teslim olmaları için erzak ambargosunu nasıl uyguladığını geçen yıl herkes gördü. Bu yıl ise bu ambargo daha çirkin bir şekilde devam etti. Yine gerici ve faşist odaklarının Rojava Kürtlerini süpürmeleri için El Parti adındaki çete örgütüne silah ve para yardımı yaparak Rojava Kürtlerinin karşısına dikti. Bunlar yetmedi Rojava Kürtlerinin oluşturmak istedikleri birlik çalışmalarını tümden sabote ettikçe etti, öyle ki birliği parçaladı. Bunlar yetmedi Rojava Kürdistan’ını boşaltmak için Rojava Kürtlerini kaçmaları için teşvik etti. Bunlar yetmedi sınırları sömürgecilerden daha ileri bir düzeyde telledi, peşmergelerle mayınladı.
KDP-Irak’ın bu marifetlerini saydıkça sayabilir ve listeyi uzattıkça uzatabiliriz. En son olarakta PYD’nin Eşbaşkanı olan Salih Müslime hem Güney Kürdistan üzerinde Avrupa’ya geçmesine izin vermemiş, hem de utanmazca, “kendine yurtdışına çıkacak başka bir yol bulsun” diyerek tamamen ahlak dışı bir açıklama içerisinde bulunmuşlardır.
Sözü uzatmayalım, KDP tamamen İlkel Milliyetçi çizgiye yeniden bir “U” dönüşü yapmaktadır. Kürdistan onların babalarının çiftliği ve bu çiftlikte yaşayanlar ise onların marabaları. Ne de olsa Behdinan’ı ağırlıklı bu hale getirmişler. Ve öyle inanıyorlar ki tüm Kürdistan’ı bu hale getirebilirler.
İlkel milliyetçi bu duruşa karşı Rojava Kürtleri büyük bir direnişle Tel Koçer'i ele geçirerek Irakla bir sınır kapısı açtılar ve de Semalka yani KDP’nin İlkel Milliyetçi bir çizgiyle ısrarla Rojava Kürtlerine karşı kullandığı kapıyı bu kez KDP’ye kapattılar. Yani KDP artık Semalka kapısını bir koz olarak kullanamayacaktır. Ve Türklerin bir atasözüyle söyleyecek olursak: “Geçtiği Bor’un pazarı, sür eşeğini git Niğde’ye” misali artık KDP eşeğini alıp Niğde’ye gitsin dediler.
İlkel milliyetçilik bir hastalıktır, hem de çok köklü bir hastalıktır. Ve umut ederiz ki Rojava Kürtleri bu gerici, çağdışı, çıkarcı, pragmatist anlayışa karşı Rojava’da mücadelelerini her cephede derinleştirerek sürdürürler.
Hayri Engin
- Ayrıntılar
Paris’te üç Kürt kadın devrimcinin katledilişi üzerinden yaklaşık on ay geçti. Tam on aydır başta kadınlar olmak üzere tüm Kürtler ve dostları her gün bu vahşi katliamı protesto eden eylemler yapıyor. Son derece profesyonelce işlenmiş bu insanlık dışı katliamın aydınlatılmasını ve suçlularının bulunarak cezalandırılmasını istiyor.
Fakat Ömer Güney adlı bir şahsın tutuklanması dışında kamuoyuna verilmiş herhangi ciddi bir bilgi henüz yok. Fransa makamları bu konuda susmayı tercih ediyor. Yaklaşık on ayın ardından Fransa kaynaklı olarak basına yansıyan sınırlı bilgilerde şüpheli Ömer Güney’in sık sık Türkiye’ye gidip döndüğü yer alıyor. Katliamın aydınlatılması konusunda Türkiye adli makamlarının Fransız makamlarıyla işbirliği yapmadığı ve talep edilen bilgileri göndermediği ifade ediliyor.
Tabi TC Devletini yöneten de AKP olduğunu göre, Paris katliamını aydınlatmak için Fransız makamlarla ortak çalışmaya girmeyen güç AKP Hükümeti oluyor. Peki bu ne demektir? AKP’nin Paris katliamının aydınlatılmasını istememesi demektir. Peki neden AKP Paris katliamının aydınlatılmasını istemiyor? Bu durum ister istemez AKP üzerinde şaibe yaratıyor. Paris katliamında AKP’nin parmağının olduğu şüphesini ortaya çıkarıyor.
Zaten katliam ardından başta Tayyip Erdoğan olmak üzere AKP sözcülerinin yaptıkları açıklamalar da dikkat çekici ve şüphe uyandırıcıydı. Şimdi katliamın aydınlatılmasını istememesi bu şüphe durumunu daha da artırıyor. Paris’te 9 Ocak günü Sakine Cansız, Fidan Doğan ve Leyla Şaylemez’in katledilmesi olayından birinci dereceden sorumlu olarak hala AKP görünüyor. Paris katliamı aydınlatılıp aksi ispat edilmedikçe de bu böyle olacak. Katliamdan AKP Hükümeti ile Fransa sorumlu tutulacak.
Diğer yandan Rojava’ya yönelik El Kaideci çetelerin yürüttüğü insanlık dışı saldırının arkasındaki en önemli destekçi gücün de AKP Hükümeti olduğu gerçeği her gün daha fazla ortaya çıkıyor. Besbelli ki AKP Hükümeti El Kaide saldırıları üzerinden Rojava Özgürlük Devrimini boğmak ve tasfiye etmek istiyor. Çünkü Suriye’de yeni bir Kürt statüsünün oluşmasına karşı. Çünkü Kürdü inkar ve imha zihniyetine sahip ve bu temelde siyaset yürütüyor.
Bunun için de Rojava halkına yönelik El Kaide saldırılarına sonuna kadar destek veriyor. Dünyanın dört bir yanından toplanan El Kaide çete mensupları hiçbir engelle karşılaşmadan İstanbul hava alanından inip Türkiye üzerinden Suriye’ye gidiyor. Eğitimini AKP desteğinde Türkiye’de gördükten sonra Suriye’ye geçip Rojava Kürdistan halkına saldırıyor. Her türlü silah ve cephane donanımını AKP’nin yönettiği Türkiye’den alıyor.
Artık böyle olmadığını AKP’liler de söyleyemiyorlar. Siz AKP basınında yazılan “El Kaide mevzilerine top atıldı” haberlerine bakmayın. Onların hepsi psikolojik savaş kapsamındaki sözde haberlerdir. AKP-El Kaide ilişkilerine yönelik kamuoyundan ve özellikle de ABD’den gelen tepkileri dindirmeye dönüktür. Yoksa AKP’nin El Kaide ile sıcak ilişkilerini ve Rojava halkına yönelik çete saldırılarını desteklediğini herkes biliyor.
Fakat son dönemlerde AKP destekli çete saldırılarının Rojava halkının kahramanca direnişi karşısında ciddi biçimde kırıldığı ve başarısız kılındığı gözleniyor. Yani AKP Rojava’da ciddi bir yenilgi almış durumda. Bunun soncudur ki Rojava-Bakur sınırına bir utanç duvarı örüyor. Bu biçimde yenemediği Rojava devriminin Kuzey’e etkisini önlemeye çalışıyor. Rojava’dan esen özgürlük ve devrim rüzgarlarının Urfa’ya, Mardin’e, Antep’e, Botan’a ulaşmasını önlemek istiyor.
AKP’nin bir de demokratik siyasi çözüm süreci karşısındaki tutumu var. Kürt Halk Önderi Abdullah Öcalan’ın ısrarlı ve ön açıcı çabalarına rağmen, AKP Hükümetinin çözüm sürecini önce tıkattığı ve şimdi de bitirmek üzere olduğu gözleniyor. Aslında bitirdi demek daha doğru. Çünkü AKP’nin yaptıklarının hiç biri çözüm süreciyle uyumlu değil. Örneğin kendi başına sözde demokratikleşme paketi yayınlamış olması! Başbakan Tayyip Erdoğan’ın ve AKP sözcülerinin BDP’ye yönelik tehditleri! Bunların hiç biri çözüm sürecinin ruhuna ve gereklerine uygun değil ve sadece bir teki bile çözüm sürecini bitirmek için yeterli.
Öyle anlaşılıyor ki AKP kendini başarıya ulaşmış görüyor. Artık seçim sürecine girildiğine göre, on aydır kan akmaması sonucunda seçimleri kazanacağına inanıyor. Bunun için son günlerde Tayyip Erdoğan ve arkadaşları çok daha saldırgan görünüyor. Kürtleri kullandıklarını açıkça ifade ediyorlar. BDP ve PKK’yi çok daha keskin bir dille suçluyorlar. Kürt halkını küçük ve hakir görücü sözler söylüyorlar.
Bütün bunlar AKP gerçeğini çok açık bir biçimde yansıtıyor. AKP’nin ne olup olmadığını herkesin anlayacağı açıklıkla ortaya koyuyor. AKP’nin yapabileceklerinin bundan öteye geçmeyeceğini açıkça gösteriyor. O halde AKP tarihsel olarak artık bitmiştir. İyi kötü oynayacağı rolü artık oynamıştır. Bundan sonra yapabileceği ciddi bir şey yoktur. Zaten halk için, emekçiler için, kadınlar ve gençler için yapabileceği bir şey baştan beri de yoktu. Fakat küresel kapitalist sistem ve sermaye çevreleri için yapabileceği bazı şeyler vardı ve onları da yaptı. Artık hizmet ettiği çevreler için de çekici gelmiyor.
Bu durumda AKP için artık sona gidiş başlamış bulunuyor. Bölgesel ve küresel siyasetten büyük ölçüde dışlanmış durumda. İçte ise iktidar mücadelesinde gelebileceği noktaya gelmiş bulunuyor. Artık halkın değişik kesimlerinden çok ciddi tepkiler görüyor. Gezi Direnişi ve Taksim olayları bunun en açık kanıtıydı. AKP yöneticileri bile ciddi bir yıkılma korkusu yaşadılar. Bunu çok açık bir biçimde de ifade ettiler.
Fakat ne kadar sıfırı tüketmekte olsa da, kendi başına yıkılıp tarih olacağını beklememek lazım. Bunun için çok ciddi bir demokratik mücadele gerekiyor ve böyle bir mücadelenin zamanı artık gelmiş bulunuyor. Bu da bütün demokratik güçlere, özellikle de BDP ile HDP’ye çok önemli ve tarihsel görevler yüklüyor. Yaşanan gelişmeler ve özellikle içine girilmiş bulunulan yerel seçim süreci de bu görevi yerine getirmek için önemli fırsatlar sunuyor.
Şimdi işte bu tarihi fırsatları değerlendirme zamanı. AKP’ye karşı demokrasi mücadelesini her alanda ve düzeyde yükseltme zamanı. Bunun için bir olma, güçleri birleştirme, örgütlenme ve bir seferberlik düzeyinde çalışma zamanı. Gün laf değil eylem günü! AKP despotizmine karşı birleşme ve halkı örgütleyip demokrasi mücadelesine kaldırmak için tüm enerjiyi harcama günü! Fırsatları değerlendirmek ve tarihe iz bırakmak ancak böyle mümkün olur.
Kuşkusuz böyle bir mücadele düşünce üretmeyi, tartışmayı ve görüşlerini ortaya koymayı gerektirir. Çünkü ne kadar düşünce o kadar örgüt ve eylem demektir. Büyük bir örgütsel ve eylemsel gelişme için elbette büyük düşünmek ve tartışmak gerekir. Fakat düşünce mücadelesi ve tartışma kesinlikle birliğe zarar vermemelidir. Her türlü tartışma AKP’ye karşı tüm demokrasi güçlerinin birliğini ve mücadelesini güçlendirmelidir. Buna da dikkat etmek ve uygun üsluplar kullanmayı bilmek gerekir.
Bu süreçte demokratik tutum AKP karşısında birlik olmayı ve mücadele etmeyi gerektiriyor. Yerel seçimlerde mutlaka AKP’yi başarısız kılabilmek gerekiyor. Yoksa tarih karşısında alnı ak olmak zordur. Bunu herkes bilmeli ve buna göre hareket etmeli. Özellikle Kürt halkı ve tüm ezilenler, on bir yıldır yaptıklarının hesabını soran bir mücadeleyi AKP’ye karşı geliştirmeli. Bilinmeli ki özgür yaşam böyle gelişir, demokratik çözüm süreci başarıya böyle ulaşır!
Selahattin ERDEM
Yeni Özgürpolitika
- Ayrıntılar
Basına ve Kamuoyuna!
1. 26 Ekim tarihinde saat 21:00 ile 27 Ekim tarihinde saat 1:00'e kadar Medya Savunma Alanlarımızdan Zagros bölgemizde işgalci TC ordusuna ait insansız hava araçlarıyla yoğun keşif uçuşları yapılmıştır.
- Ayrıntılar
Halkımıza ve Kamuoyuna!
Birleşmiş Milletler bünyesinde İsviçre merkezli Cenevre Çağrısı'nın (Geneva Call) hazırladığı çocukları savaşın etkilerinden koruma taahhütnamesi konulan bir çekinceyle birlikte Halk Savunma Merkez Komutanlık Üyesi Delal Amed ile Cenevre Çağrısı Başkanı Elisabeth Decrey Warnerarasında 5 Ekim günü imzalanmıştır.
- Ayrıntılar
Basına ve Kamuoyuna!
1. 20 - 25 Ekim tarihleri arası Iğdır'a bağlı Kirê Kor,Topa Agîd,Topa Mîrê ve Tepê Sisilê alanlarında işgalci TC ordusuna bağlı 14 kişiden oluşan bir kontra birliği pusulamalar yapmaktadır.
- Ayrıntılar
Basına ve Kamuoyuna!
22 Ekim tarihinde saat 8:00'de Hakkari'nin Şemdinli ilçesine bağlı Gelişim Köyü, Karadağ tepesi ve Meydan civarında işgalci TC ordusunun Kobra ve Skorsky tipi helikopterlerle askeri hareketliliği gelişmiştir.
- Ayrıntılar
Basına ve Kamuoyuna!
20 ve 21 Ekim tarihlerinde sabah, öğlen ve akşam saatlerinde Medya Savunma alanlarımıza bağlı Haftanin, Metina, Zap, Zagros, Xakurke ve Gare alanlarımız da TC ordusuna ait insansız hava araçlarıyla yoğun keşif uçuşları yapılmıştır.
- Ayrıntılar
Modern olanı genelde yeni olan olarak ele alırız. Bu tanıma göre her yeni birazda moderndir. Başka bir deyişle dile getirecek olursak, "Modern terimi" kimi yazara göre ilk defa 5. Yüzyılda resmen Hıristiyan olan o dönemi, Romalı ve Pagan geçmişten ayırmak için kullanıldı. İçerikleri sürekli değişse de, "modern" terimi hep, kendini eski’den yeni’ye bir geçişin sonucu olarak görmek için, antik çağla kendisi arasında bir ilişki kuran dönemlerin bilincini dile getirmiştir.
Modernite ise sözlüklerde: “Modernite genel anlamda bir çağın toplumsal yaşam tarzıdır. Maddi ve manevi kültür olarak bir döneme damgasını vuran tüm teknik, bilim, sanat, siyaset ve moda unsurlarını ihtiva eder.” ‘Çağ’ anlamına gelmektedir. Tanımdan da anlaşılacağı üzere, genel insanlık tarihiyle bağlantılı bir kavramlaştırmadır. İnsanlık tarihinde toplumsal yaşamda, döneme damgasını vuran maddi ve manevi kültür, dönemin modernitesini oluşturur.
Modernite “bir çağın toplumsal yaşam tarzıdır” dedik.Halbuki kapitalizm bir toplum değildir. Başkan Apo’nun da ifade ettiği gibi:
“Nasıl kapitalist toplum kavramının müphem ve gerçeği perdeleme gibi sakıncası varsa, kapitalist modernite kavramının belki daha fazla benzer sakıncaları vardır… Bu anlamda moderniteyi kapitalizme mal etmek büyük hata olur. Hatta birçok unsuruyla ezici olarak bir tekel olan kapitalizme karşıttır. Nasıl ki toplumsal doğanın temel yaşam tarzı olan ahlaki ve politik toplum genelde uygarlığa, özelde kapitalist uygarlığa karşıtsa, modernitede de benzer duruş söz konusudur. Modern toplum kapitalist toplum değildir. O halde neden kapitalist modernite kavramını kullandım? Çünkü kapitalist tekel hegemonik müttefikleriyle topluma olduğu kadar, dönemin yaşam tarzı olarak kabul gören modernitesine de damgasını vurmak ister. İdeolojik, politik-askeri müttefikleriyle çağın yaşam tarzının sanki yaratıcısı, oluşturucusu kendisiymiş gibi çok sistemli bir çaba (eğitim, kışla, ibadet yerleri ve medya vasıtasıyla) harcar. Kendisinin olmayanı kendisininmiş gibi bir egemen zihniyet yaratır. Eğer bu yönlü propaganda çabası başarılı olmuşsa, toplum veya moderniteye damgasını vurmuş olur.”
Kapitalizm özü itibariyle toplum karşıtı olduğunu yukarıdaki cümlelerde gördük. Kapitalizmin gelişebilmesi için toplumsal değerlerin yok edilmesi gerekir. Toplumsal bağlar dumura uğratılmadan kapitalizmin gelişmesi mümkün değildir. Kapitalizm kardır, çalmadır, hırsızlıktır, vurgundur, talandır, sömürüdür, yakıp yıkmadır, yok etmedir. Ve bunların çok bir rahat şekilde yapıla bilinmesi için ise toplumsallığın dinamitlenmesi gerekiyor. Toplumsallığın var olduğu, güçlü olduğu yerlerde yukarıda tarifini yapmaya çalıştığımız kapitalist ilişkiler ve modernizmi ya da modernitesi oluşamaz. İnsanlığın gen haritasında toplumsallık vardır. Boşuna yıllar yılı insanlık toplumsallıktır denilmedi, ya da bir insan toplum dışında yaşayamaz demediler.
Evet, insanın ve insanlığın var olabilmesi için öncelikli olarak toplumun ve toplumsallığın var olabilmesi gerekiyor. Ancak kapitalizmin yaşayabilmesi ve gelişmesi için ise toplumun yok olması gerekiyor. İnsanlıkla kapitalist modernite bu kadar birbirine karşı bir tezatlığı bunun için oluşturuyor.
İnsanlığın yaşadığımız çağda çok büyük tehlikelerle karşı karşıya olduğu çok açıktır.Bir yandan insanlığın tüm değerlerini yutmaya çalışan bir kapitalist leviathan yani canavar, diğer yandan son umut kırıntılarıyla direnen bir insanlık. Bu direnişin ne kadar zor yürüdüğü ya da yürütüldüğü her yıl açlıktan kırılan milyonlarca insanın ölümünden görülmektedir. Bir yandan milyonlarca ton gıda ve yiyeceği çöplere atan bir kapitalist modernist dünya, diğer yandan dediğimiz gibi günlük olarak açlıktan ölen binlerce yer yer on binlerce insan. Bu bir çöküştür, bu insanlığın çöküşüdür.
Sadece bunun için bile olsa her saniye, her dakika, her saat, her gün yeniden yeniden kapitalist moderniteye ve modernizmine öfke seliyle karşı durmak gerekiyor. Onun yaşam biçimine karşı durmak gerekiyor. Düşünce kalıplarına karşı durmak gerekiyor. Başkan Apo’nun dediği gibi günlük olarak bu sistemi kusarak kendi toplumsal özümüzü geri dönmemiz gerekiyor.
Kaldı ki biz Kürtler için bu kapitalist modernite karşıtlığı bin kez daha fazla haklı gerekçeleri bulunmaktadır. Kapitalizmi birde herkes olguculuk olarak bilir. Yani “olgu, sadece duyumlar ve algılardır. Duyumlarımız ve algılarımızla bize araçsız olarak verilenlerin dışında başkaca hiç bir bilimsel olgu yoktur.”Kürtler yok sayılan bir halk olarak yokturlar. Onlar nefes alsalar da, yaşasalar da, sömürülseler de yokturlar. Çünkü onlar görülmek istenmeyen, duyulmak ve dile getirilmek istenmeyen olmayan bir gerçekliktirler. Başka bir deyimle onlar olgu değildirler. Olgu olmadıkları içinde yokturlar. Yukarıdaki sözleri daha teferruatlı ve genişçe açmakta mümkündü, ancak kabaca da olsa söylenmek istenen anlaşılıyordur. Dediğimiz gibi sadece ve sadece Kürtleri tam yüz yıldır yok sayan bu kapitalist modernitenin bu yaklaşımı için bile Kürtlerin bu sisteme karşı tam bir öfke seli halinde karşı durmaları gerektiği açık değil midir?
Kasım Engin
- Ayrıntılar